De koude methode van inblikken, het zouten van kool voor de winter, stelt je in staat om alle gunstige eigenschappen van deze groente en de vitamines die erin zitten te maximaliseren. Vroeger in Rusland was gezouten kool het enige type ingeblikt voedsel dat beschikbaar was voor elk gezin, dat ze de hele winter en lente aten, op de vlucht voor vitaminegebrek. Maar op zichzelf is gezouten zuurkool een uitstekend voor- en bijgerecht voor veel gerechten.
De tijd dat je gezouten kool moet oogsten
Bijna elke familie heeft en heeft recepten voor gezouten kool, die van generatie op generatie worden doorgegeven. Heerlijke, aromatische en knapperige zuurkool was de trots van elke huisvrouw. Maar het was niet alleen belangrijk om het juiste recept en de juiste ingrediënten te gebruiken, maar ook om te voldoen aan het tijdsbestek waarin de kool echt geweldig bleek te zijn.
Allereerst werden de kroppen pas van de bedden gehaald als de eerste nachtvorst toesloeg, nog zwak genoeg om de kroppen te bevriezen, maar al die onder invloed waarvan het zuur in suiker werd omgezet. Meestal begon het zouten van kool in de middelste rij half november, op de 10e, 10-14 dagen na het begin van de vorst.
Gezouten kool bevat naast vitamines en mineralen nicotine en melkzuur, evenals vezels, wat nuttig is voor peristaltiek en spijsvertering.
Naast deze periode, die om begrijpelijke redenen volledig wordt verklaard, waren er andere overtuigingen. Er was geen rationele verklaring voor, maar desondanks moesten ze nauwgezet worden nageleefd. Dagen met volle maan werden als ongeschikt beschouwd voor het inmaken van kool, men geloofde dat als je het op deze dagen oogst, het zuur en zacht zal worden, niet zal knarsen. Maar 5-6 dagen van de nieuwe maan werden als het meest geschikt beschouwd. Bovendien moest kool alleen worden gezouten op "mannen" dagen van de week - maandag, dinsdag of donderdag. En natuurlijk was de kool absoluut onmogelijk als de gastvrouw tijdens haar kritieke dagen bezig was met het oogsten ervan.
Hoe kies je de juiste kool?
Maar hoe lekker de gezouten kool blijkt te zijn, hangt niet meer af van de fase van de maankalender, maar van de kwaliteit van de grondstoffen. Bij het kiezen van witte kool is het beter om grote, goed gerijpte koolkoppen van 3-4 kg te nemen, wit met bladeren die strak naast elkaar liggen. Een onderscheidend kenmerk van zo'n kool is de vorm van het hoofd - het is enigszins afgeplat.
Voor het zouten van kool kunt u geen gejodeerd zout gebruiken - alleen grof gemalen zout.
Bij het zouten voor aroma en smaak kunnen harde appels aan kool worden toegevoegd, in deze hoedanigheid gebruiken ze meestal "Antonovka" of "Semirenko". Koollagen kunnen ook worden bestrooid met veenbessen, soms worden ze vervangen door vossenbessen. Voeg van kruiden droge dillezaden, laurier toe. Zoute kool met wortelen, geraspt op een grove rasp.
