Michelinsterren zijn het zegel van uitmuntendheid dat sinds het begin van de 20e eeuw wordt toegekend aan restaurants door de beroemdste en meest invloedrijke culinaire gids met dezelfde naam. De maximale waardering die een restaurant van Michelin kan krijgen is drie sterren.
Geschiedenis van de gids
In 1900 kwam een van de oprichters van het beroemde Michelin-bandenbedrijf, André Michelin, op het idee om gratis onder de consumenten van hun producten een soort gids te produceren en te verspreiden, met daarin een lijst met plaatsen waar de reiziger terecht kon. de auto laten repareren, de auto op de parkeerplaats laten staan, een kamer huren of een hapje eten. De gratis Michelin-gids genoot een zeer matige populariteit en zelfs de "hervorming" van 1920, toen de gids niet alleen betaald werd, maar ook de eerste jaarlijkse beoordeling begon te publiceren, verhoogde zijn positie niet. Aanvankelijk begon de Michelin-ster te verschijnen in de naam van het restaurant met hoge prijzen, dus dit onderscheidende teken was meer waarschuwend dan complementair. In 1926 veranderde Guide Michelin opnieuw van koers en kende een ster toe aan restaurants met lekker eten. De gids trok de aandacht van fijnproevers, de verkoop begon te groeien en in 1930 voegden de redacteuren van de gids nog twee sterren toe aan de beoordeling en kondigden ze het beleid van hun prijs aan. Sindsdien is er een Michelinster toegekend aan een restaurant als het gewoon goed is voor zijn categorie, twee als het restaurant zo goed is dat het de moeite waard is om een omweg te maken om de keuken te proeven, en drie als de keuken van het restaurant zo goed is dat het is de moeite waard om er een aparte reis voor te plannen.
De Michelingids werd in 1941 stopgezet en op 16 mei 1945 hervat.
Aanvankelijk dekte de betaalde Michelingids alleen Frankrijk. In 1956 werd een afzonderlijke "Michelin-gids" gepubliceerd in Italië, in 1974 - in Groot-Brittannië verscheen in 2005 de eerste "Amerikaanse Michelin", in 2007 werd de stad Tokio aan de beoordeling toegevoegd, in 2008 - Hong Kong en Macau. In 2014 begon Guide Michelin te worden gepubliceerd in 14 verschillende edities, met restaurants in 23 landen van de wereld, en de gids werd officieel te koop aangeboden in 90 landen.
Michelinsterren en meer
Michelinsterren worden uitsluitend toegekend voor de kwaliteit van het eten. De exacte beoordelingscriteria zijn alleen bekend bij critici met Michelinsterren, wier bezoek aan het restaurant altijd anoniem is. Noch de sfeer, noch de kwaliteit van de bediening, noch de wijnkaart, noch het interieur hebben invloed op het aantal sterren dat aan een restaurant wordt toegekend. Een restaurant kan maximaal één ster per jaar winnen of verliezen. Het moment waarop het nieuwe gastronomische jaarboek verschijnt, is vergelijkbaar met het anticiperen op een Oscar door bioscoopbezoekers. De media bespreken de kanshebbers voor nieuwe sterren en degenen die misschien de oude moeten missen. Zulke passies koken rond de sterren dat ooit de eminente chef Bernard Loiseau zelfmoord pleegde alleen vanwege geruchten dat zijn restaurant een van de drie sterren zou kunnen verliezen.
Een restaurant kan niet meer dan drie sterren krijgen, maar de sterren worden bij restaurateurs "opgesomd". Dus de beroemde Gordon Ramsay had in één jaar in totaal 18 Michelinsterren.
Om de lezer een zo volledig mogelijk beeld van het restaurant te geven, introduceerde Guide Michelin geleidelijk andere benamingen. Er wordt dus een "rijzende ster" toegekend aan een restaurant met een grote belofte. Sinds 1955 is er een Bib Gourmet-symbool toegekend aan restaurants die kwaliteitsvoedsel serveren tegen prijzen die onder het marktmaximum liggen. De vork en lepel-badge in de Michelin-gids spreekt tot het algemene niveau van comfort en service in het restaurant. Het begint met één badge, toegekend aan gewoon gezellige restaurants met vriendelijke service, en loopt op tot vijf, waarmee het luxueuze interieur, de bediening en de service in deze instelling wordt aangegeven. De munt naast de naam van het restaurant geeft de locaties aan waar de gemiddelde maaltijdrekening onder de landspecifieke norm zal liggen. Een wijnstok, cocktailglas of een schets van een sake-set duiden restaurants aan waarvan de wijnen, cocktails of sake speciale aandacht verdienen. Er is ook een icoon geschilderd in verschillende kleuren, die spreekt van het uitzicht dat vanuit de ramen van het etablissement wordt geopend. Het kan zwart zijn als het uitzicht gewoon interessant is, of rood als het uitzicht geweldig is.
