Halva is een zeer oud snoepje, de eerste vermelding ervan dateert uit de 5e eeuw voor Christus. Het blijft tot op de dag van vandaag een favoriete delicatesse van volwassenen en kinderen. Moderne kandalatchi - zo genoemd in de oudheid en tegenwoordig soms de meesters voor de productie van halva genoemd - wanneer gevraagd wordt welke soorten halva er zijn, zullen ze je tientallen namen vertellen, hoewel er natuurlijk maar een paar traditioneel zijn en het populairst onder hen.
Een beetje geschiedenis
Historici beweren dat halva voor het eerst in Iran verscheen. Aanvankelijk was het gemaakt voor harem-schoonheden, maar toen breidde het doel zich uit en begon het in het dieet van krijgers te komen, die hen als een calorierijk gerecht kracht en kracht gaven. Kandalatchi - meesters die door de bevolking worden gerespecteerd en gerespecteerd, maakten halva van noten. Trouwens, zelfs het woord "halva" in vertaling uit het Arabisch betekent "notendelicatesse". Na de kruistochten (11-13 eeuwen) kwam dit oosterse dessert naar Europa en won onmiddellijk liefde en populariteit bij fijnproevers met een zoetekauw.
Rusland dankt zijn kennismaking met halva aan de Griek Kazi, die in Odessa woonde en het recept kende voor het maken van oosterse zoetigheden. Een ondernemende banketbakker opende in de stad een kleine fabriek voor de vervaardiging van notendelicatessen en voorzag al snel bijna het hele land ervan.
In de Kazi-fabriek maakten ambachtslieden walnoot en tahini (sesam) halva. De energieke Griek realiseerde zich de winstgevendheid van de onderneming en breidde snel de productie uit, en al snel begon de onderneming tot 800 kg zoet product per dag te produceren.
Aan het begin van de 19e eeuw had Kazi een rivaal in de persoon van de Russische koopman Sviridov. Het gerucht ging dat zijn vrouw, een landgenoot Kazi, hem het geheim deelde om halva te maken. Volgens andere geruchten werd de koopman het recept voor een oosters dessert verteld door matrozen van zijn schepen, die regelmatig naar Perzië en Turkije zeilden voor goederen, en daar natuurlijk noothalva probeerden. De heer Sviridov heeft echter een belangrijke bijdrage geleverd aan de verscheidenheid aan soorten delicatessen. Volgens één versie was hij het die voor het eerst op het idee kwam om zonnebloempitten te gebruiken bij de productie van halva.
Tegenwoordig is er een grote verscheidenheid aan soorten halva, veel recepten en methoden voor de bereiding ervan. Maar er wordt aangenomen dat echte halva nog steeds in Iran wordt gemaakt. Ze worden trouwens met de hand gemaakt en het is niet te vergelijken met degene die in tonnen wordt geproduceerd in zoetwarenfabrieken.
Halva compositie
Natuurlijk is het hoofdbestanddeel van elke halva het hoofdproduct - zaden of noten. Maar net als de rest van de componenten, nemen fabrikanten karamel (suiker, melasse) massa, evenals een schuimmiddel. Bij het maken van lekkernijen thuis, wordt meestal honing gebruikt in plaats van suiker en melasse. De rol van het schuimmiddel is om halva een karakteristieke vezelstructuur te geven. Om dit het hoofd te bieden onder de kracht van eiwitten, zoethout of heemstwortels.
Soms voegen bonafide fabrikanten voor de verandering natuurlijke vulstoffen en smaken toe aan halva: vanille, kaneel, chocolade en andere gewetenloze - conserveermiddelen en smaakversterkers die identiek zijn aan natuurlijke.
Zonnebloem halva
Het hoofdbestanddeel van zonnebloemhalva is zonnebloempitten. Het is opmerkelijk dat tijdens de productie zowel pitten als schillen (kaf) worden verwerkt, wat dit type halva een speciale smaak geeft, intenser dan de andere. Hoogwaardige zonnebloemhalva heeft een grijsgroene tint. Door de aanwezigheid van schaaldeeltjes in de samenstelling, reinigt het het maagdarmkanaal goed van schadelijke afzettingen. Het valt op dat dit soort delicatesse het meest geliefd is in Oekraïne, Wit-Rusland, Moldavië en Rusland.
Takhinny halva
De eiwitmassa voor dit type halva wordt bereid uit gemalen sesamzaad. Het ziet er veel lichter uit dan zijn zonnebloem "zus". De kleur is geelgrijs en de smaak is licht bitter. Naast uitstekende voedingskwaliteiten heeft echte tahini halva, vanwege het hoge gehalte aan nuttige stoffen in sesamzaad, een hoge biologische waarde, geneest en verjongt het het lichaam.
Pinda halva
Het is gebaseerd op gemalen noten. Bij de productie wordt suiker meestal vervangen door honing en bovendien is de schuimeenheid niet aangesloten. Peanut halva heeft een mooie romige kleur en een aangename milde smaak. Voor mensen die lijden aan urolithiasis en aandoeningen van het bewegingsapparaat is dit type halva echter gecontra-indiceerd, omdat pinda's bevatten purines die bijdragen aan de vorming en accumulatie van uraten (urinezuurzouten).
gecombineerde halva
Tegenwoordig kunnen mensen met een zoetekauw genieten van tahini-halva met pinda's of walnoten, zonnebloemhalva met amandelkruimels, walnoothalva met gekonfijt fruit, enz. Fabrikanten produceren vaak gecombineerde halva in de vorm van snoep.
geglazuurde halva
Elke halva kan worden geglazuurd. Als coating gebruiken fabrikanten chocolade (zelden) of suikerwerkglazuur bestaande uit suiker, cacaopoeder, melasse, zoethoutwortelextract, enz. Hoogwaardige geglazuurde halva heeft een licht- of donkerbruin licht golvend of zelfs vlak oppervlak zonder witte bloei. Dit is een zeer calorierijk product.
