Europeanen begonnen suiker in thee te doen, in het Oosten, waar deze drank vandaan kwam, werd zout aan de infusie toegevoegd. Naast natriumchloridekorrels hadden de oosterse volkeren andere, even ongebruikelijke manieren om alle voordelen en smaak van thee te onthullen.
Thee legendes
Gezouten thee is een traditionele drank in veel Aziatische landen. Volgens de legende testte de Chinese Shen Nun, die de tweede keizer en goddelijke boer was, de effecten van alle onbekende planten op zichzelf. Toen Shen Nong eenmaal uit de bergen neerdaalde en dorst had, viel er een nat blad op hem uit een nabijgelegen struik. De Goddelijke Boer besloot het ook te proberen.
Er is een andere versie van de theelegende. Shen Nong keek naar het werk van de boeren en kookte water. De bladeren van een nabijgelegen theestruik vielen door de wind in kokend water. De keizer vestigde de aandacht op de rijke kleur van het resulterende hete water en besloot de resulterende bouillon te drinken. De smaak van de drank stelde de grote en onverschrokken heerser niet teleur.
Verschillende recepten voor het maken van zoute thee
De oeroude gezouten thee werd als volgt bereid: de bladeren werden strak in platte cakes gerold en licht geroosterd. De resulterende "pannenkoeken" werden in een keramische pot geplaatst en gekookt met kokend water, zout, gember, uien en kruiden werden toegevoegd.
Er is een ander recept, een moderner: de thee werd gegoten met een glas kokend water en doordrenkt tot het met een derde in omvang verminderde, de infusie werd gezeefd, verdund met hete melk en gezouten. Daarna werd dit mengsel nog 15 minuten op laag vuur gezet. Hete thee werd in kommen gegoten, soms werden er naar smaak walnoten of een stukje boter in gedaan.
In Tibet verscheen thee iets later en werd op een heel andere manier bereid. Maar het Tibetaanse recept bevatte ook zout. Tibetaanse thee was zeer voedzaam en was bedoeld om snel vermoeidheid te verlichten en de nomaden te verjongen. De thee werd als volgt bereid: 50-75 g geperste pu-erh-thee werd stevig gezet met een liter water, 100-125 g yakboter en zout werden toegevoegd. De thee werd opgeklopt tot een homogene dikke vloeistof was verkregen.
Veel steppenvolken die zich bezighouden met veeteelt drinken nog steeds thee met zout: Kalmyks, Kirgiziërs, Mongolen en Turkmenen. Hun recept is vergelijkbaar met het Tibetaanse, het is gebaseerd op groene thee "stenen" (geperst). Naast zout fungeren kameel-, koe- of schapenboter, melk of room als aanvullende ingrediënten. Soms worden in plaats van deze ingrediënten fijne granen of bloem, gebakken met boter, aan thee toegevoegd. In de regel wordt er weinig water toegevoegd, soms wordt het helemaal niet gegoten en wordt gezouten thee volledig in melk bereid.
In China wordt groene thee met zeezout gebruikt als tege
