Vooral vette vis, waaronder de vobla, maakt zeer smakelijke gastronomische producten, als het verwelken goed moet gebeuren. Gedroogde en gedroogde vis kan worden gegeten zonder extra culinaire verwerking, het gaat erg lang mee en is redelijk goed.
Om een zongedroogde voorn te bereiden, moet je de vis eerst bereiden, zouten en vervolgens aan de lucht drogen. Karkassen met een gemiddeld tot hoog vetgehalte zijn geschikt. Onder invloed van hitte of zonlicht verliest dergelijke vis geleidelijk water en vinden complexe chemische en biologische processen in het vlees plaats. Zo krijgt de vobla een eigenaardige smaak.
Voorn voorbereiden op verwelking
Verse vobla wordt gestript, gewassen in stromend water en gezouten. Wrijf de vis in met zout, vul de buik ermee. Daarna worden ze op dik garen geregen, dit moet door de ogen gebeuren, gaatjes maken met een metalen naald. De uiteinden van het garen zijn aan elkaar gebonden.
Zout de vis met bundels, dat wil zeggen pannen. In een container die is voorbereid om te zouten, wordt de vis in bundels geplaatst, bestrooid met droog grof zout. Zout zal ongelijkmatig langs de vobla worden verdeeld - op de onderste zoutlagen blijkt het minder dan op de middelste lagen, op de bovenste lagen is het meer. Daarnaast is het bovenste deel ook bedekt met zout, met een laagje van anderhalve centimeter. Bovenop de vissen regelen ze onderdrukking om druk te creëren. Dit is hoe de gemengde viszouten worden uitgevoerd.
Droog zoutverbruik - 12-14 gew.% vis. Een niet al te grote vobla kan in twee dagen worden gezouten, een grote heeft er 5 of 6 nodig. Als de diepte van de zoutschalen voldoende is, kan de vobla worden gemengd om het zouten te verbeteren. Om dit te doen, worden de onderste lagen verwisseld met de bovenste.
Verwelkende vissen
Een goed gezouten vis heeft een dichte rug, het vlees op de snede blijkt donkergrijs te zijn, de kaviaar is geelrood. De vis wordt gewassen in zoet water, ontdaan van slijm en onopgelost zout. Daarna moet je de vobla op palen in de lucht hangen - om te verwelken.
Op de paal is het noodzakelijk om de bundels vis zo te rangschikken dat ze niet druk blijken te zijn, maar ze moeten in twee lagen worden verdeeld. Als laatste redmiddel kan het in verschillende lagen worden geplaatst. Soms wordt de vobla niet aan palen gehangen, maar aan een touw, dat langs de dakrand van het huis of tussen de steunen wordt gespannen. Je kunt de vobla in kaasdoek wikkelen om hem te beschermen tegen vliegen als er geen speciale droogruimte is.
Het is noodzakelijk om de voorn ongeveer twee of drie weken te drogen - het hangt af van het weer en hoe groot de vis is. De gereedheid wordt als volgt bepaald: de rug moet worden gekrompen, het vlees is elastisch, taai, de snede blijkt een gelijkmatige roze-gele kleur te hebben, de kaviaar moet oranjerood zijn.
Het is het beste om de vis in het voorjaar te drogen. Op dit moment is de wind meestal matig en de dagen zijn vrij zonnig en helder. In het voorjaar verdorde vis krijgt een bijzondere geur en smaak.
