Deze plant van de familie Amaryllidaceae is al lang wereldwijd populair. Het thuisland van deze kruidachtige plant wordt beschouwd als het westen van Centraal-Azië, waar het gedurende vele millennia met succes in de teelt is geïntroduceerd.
Knoflook is genetisch verwant aan de langpuntige ui (Allium longicuspis). Er zijn aanwijzingen dat de oude Romeinen knoflook en uien als voedsel gebruikten.
De bladeren van de plant zijn lancetvormig langwerpig, hangend of rechtopstaand, vanaf dertig centimeter lang. De bladeren groeien zo dat ze een valse stengel vormen. De steel is hoog en eindigt met een bolvormige paraplu van de bloeiwijze. De bloeiwijze bestaat uit kleine luchtbollen - het toekomstige zaad. Het wortelstelsel van de plant is vezelig. De knoflookbol is rond. In de sinussen van zijn schubben vormt het bollen, die meestal kruidnagel worden genoemd. De vrucht van knoflook is een capsule met bijna volledige afwezigheid van zaden.
In de knoflookcultuur worden twee hoofdvormen onderscheiden: het geven en niet geven van een pijl. Arrowhead-knoflook is een wintergewas. Het wordt in de late herfst geplant en een jaar later wordt het gebruikt voor voedsel. Voor het planten worden meestal luchtbollen, sevok (vooraf geplante luchtbollen) en kruidnagel gebruikt. Lenteknoflook schiet niet uit, wordt in de zomer gekweekt en vermeerdert zich met kruidnagel. Meestal zijn bollen winterknoflook groter dan bollen lenteknoflook, maar deze laatste kun je beter in de winter bewaren.
De knoflookplant houdt van lichte en vochtige grond, maar houdt er niet van dat bollen nat worden door overtollig vocht. Geeft de voorkeur aan neutrale, compostrijke bodems. Knoflook heeft meer dan twintig verschillende soorten, waarvan er vele zich onderscheiden door grote bollen, ziekteresistentie, wintervorst en voorjaarsvorstresistentie.
Het is de moeite waard om aandacht te besteden aan de waarde van deze cultuur voor de mens. Allereerst is het de voedingswaarde. Zelfs in de oudheid werden knoflookteentjes veel gebruikt als pittige en pikante smaakmaker voor voedsel. De pijlen zijn gefermenteerd, gezouten, ingeblikt. De bladeren worden gebakken en verwerkt tot salades. In de geneeskunde worden de antiseptische, antischimmel- en antivirale eigenschappen van knoflook gebruikt. Op basis hiervan worden biologisch actieve levensmiddelenadditieven gemaakt. Er zijn aanwijzingen dat knoflook een deprimerend effect heeft op tape-parasieten die in de menselijke darm leven. De plant bevat fytonciden, allicine, flavonoïden, vitamine C, suikers, eiwitten en etherische olie.
