Ahornsiroop is het verdikte sap van suikeresdoorn, zwarte esdoorn of rode esdoorn. Bomen die in Noord-Amerika groeien, zijn geschikt voor verdamping van sap. De plant zelf kan gigantisch groot zijn, met een diameter van één meter en een hoogte van 30 meter.
De geschiedenis van ahornsiroop
Noord-Amerikaanse Indianen, lang voordat Europeanen voet op hun land zetten, gebruikten ahornsap om siroop, drankjes en zelfs suiker te maken. Het sap werd gewaardeerd door de eerste kolonisten uit Europa, dus deze laatste namen de methode van verzamelen en bereiden over van de inheemse bevolking.
Ahornsiroop bereiding
Sinds die verre tijden zijn de receptuur en bereidingswijze vrijwel ongewijzigd gebleven. In het vroege voorjaar vormen verzamelaars kleine gaatjes in bomen tot 5 cm diep, waarin buizen of goten worden gestoken, waardoor het sap in containers stroomt. De resulterende grondstof wordt verdampt totdat de massa de vereiste consistentie verkrijgt. Er is 40 liter ahornsap nodig om één liter van de legendarische siroop te maken. Het voordeel van deze productiemethode is dat het de boom niet schaadt en jarenlang van één stam kan worden geoogst.
Een apart segment van de industrie is de productie van ahornsiroop in Canada, waar esdoorn speciaal respect heeft verdiend en zelfs de nationale vlag siert. De belangrijkste productiefaciliteiten zijn geconcentreerd in de provincie Quebec.
In het seizoen van het oogsten van esdoornsap, organiseert Quebec de Sugar Hut-vakantie. Alle recreatieve activiteiten vinden plaats in het bos bij de verzamelplaats. De tafel wordt traditioneel geserveerd met omelet bestrooid met siroop, bonen met zoete saus en zelfs bier gebrouwen met ahornsiroop. Maple-karamels, die erg lijken op Russische "hanen", hebben een speciale liefde voor kinderen.
Er zijn verschillende siropen nodig, verschillende siropen zijn belangrijk
Ahornsiroop lijkt qua uiterlijk op verse honing en heeft verschillende tinten. Het meest geurig is donker amber; voor de bereiding worden aan het einde van het seizoen de grondstoffen geoogst. Tijdens het koken worden, afhankelijk van het stadium, esdoornhoning, suiker en boter verkregen.
De Amerikaanse en Canadese keuken is moeilijk voorstelbaar zonder een esdoornzoete, stroperige massa; het wordt geserveerd met pannenkoeken, pannenkoeken, ijs, wafels en wordt gebruikt als aanvullend ingrediënt in groente-, vleesgerechten, gebak en sauzen.
Als natuurproduct bevat het geen conserveringsmiddelen of kleurstoffen. Het is een uitstekende bron van mineralen, vitamines van groep B. Dankzij het gehalte aan polyfenolen helpt het bij de bestrijding van hart- en vaatziekten en zelfs kanker. Het heeft zijn effectiviteit bewezen als een natuurlijke immunostimulant, verbetert de potentie en voorkomt de ontwikkeling van atherosclerose.
