Er is enorm veel werk geschreven over de voordelen van vitamines, en het lijkt erop dat praten over het belang van een uitgebalanceerd dieet de tanden al op scherp heeft gezet. Maar in de praktijk begrijpen maar weinigen hoe belangrijk vitamines zijn voor het lichaam, hoe ze werken en vooral hoe ze op de juiste manier gecombineerd kunnen worden. Dit geldt met name voor routine - de belangrijkste assistent van ascorbinezuur en hyaluronzuur.
Vitamine P is een in water oplosbare vitamine die in 1936 door de Hongaarse onderzoeker Szent-Györgyi werd gewonnen uit citroenschil. Dezelfde wetenschapper is eigenaar van de ontdekking van vitamine C, waarvoor hij de Nobelprijs ontving. Inmiddels hebben biochemici geleerd dat vitamine P een heel complex is van bioflavonoïden, met ongeveer 150 namen, waaronder catechine, betaïne, tocoferol, quercetine, rutine (rutoside). In de volksmond worden de termen "rutine" en "vitamine P" vaak door elkaar gebruikt.
Net als veel andere voedingsstoffen, breekt vitamine P af bij verhitting.
De letter P in de titel is een afkorting voor het woord "permeabiliteit", wat "permeabiliteit" betekent in het Russisch. Dit komt door het unieke vermogen van deze vitamine om de kwetsbaarheid en doorlaatbaarheid van bloedvaten te verminderen. Rutine is een van de meest actieve bioflavonoïden in zijn samenstelling; het heeft een krachtige antioxiderende werking en beschermt daarom effectief het lichaam, versterkt het immuunsysteem en verlengt de jeugd. Het stimuleert ook de vorming van collageen, wat het gunstig maakt voor de huid.
In de geneeskunde wordt vitamine P als het belangrijkste sporenelement beschouwd; het wordt gebruikt bij de behandeling van een breed scala aan ziekten, zoals bijvoorbeeld maagzweren en darmzweren, bronchiale astma, hypertensie, reuma, hemorragische diathese, spataderen, enz. Het wordt ook gebruikt in combinatie met trypsine en bromelaïne voor artrose. De effectiviteit van vitamine P is ook bewezen bij vergiftigingen, oedeem en allergische reacties van verschillende oorsprong.
Benadrukt moet worden dat vitamine P volledig wordt opgenomen en alleen werkt in combinatie met ascorbinezuur.
Omdat vitamine P in water oplosbaar is, hoopt het zich niet op in het lichaam en wordt het uitgescheiden in de urine. Daarom kunnen mensen met een onevenwichtige voeding een tekort hebben. Tekenen van een acuut vitamine P-tekort zijn onder meer bloedend tandvlees, plotselinge acne, blauwe plekken met zeer lichte kneuzingen of zelfs drukken, neusbloedingen, zwakte en vermoeidheid. In ernstige gevallen kan haaruitval beginnen.
In de natuur wordt vitamine P in de vorm van glycosiden in veel planten aangetroffen, maar vooral in citrusvruchten, Japanse sophora, eucalyptus met grote neus, zwarte bes, wilde roos, lijsterbes en groene thee. Boekweit, sinaasappel en natuurlijk citroen kunnen de onbetwiste kampioenen worden genoemd in het handhaven van routine op Russische tellers. Een bepaalde hoeveelheid zit ook in kool, sla, tomaten, druiven.
Er is geen consensus over de dagelijkse waarde van vitamine P, de aanbevolen waarden variëren van 40 tot 100 mg. Maar zoals eerder vermeld, hoopt het zich niet op in het lichaam, daarom is hypervitaminose P uiterst zeldzaam, wat het gevaar van een overdosis uitsluit. Bovendien hebben sporters, mensen die zwaar lichamelijk werk doen en kinderen een verhoogde dosis van deze vitamine nodig.
