Reiziger Henry Morton beschrijft zijn kennismaking met pizza als volgt: "Een verschrikkelijke taart genaamd pizza, gebakken met deeg gevuld met spek, stinkende kaas en op smaak gebracht met knoflook." Om ervoor te zorgen dat je pizza er niet zo uitziet als deze beschrijving, moet je beginnen met de basis, namelijk een goed, correct deeg maken.
Je hebt nodig: een kilo tarwebloem, een halve liter zuiver gefilterd water, 80 ml plantaardige olie, 30 gram suiker, 15 gram zout, 7,5 gram levende gist. Een grote container met een deksel en een plaats ervoor in de koelkast.
Het is beter om gewone bloem te nemen, geen volkoren. Olijfolie is beter, maar goede zonnebloemolie is voldoende. Suiker is naar smaak, maar de praktijk leert dat bruin prioriteit heeft.
Belangrijk: als je vandaag pizza wilt eten, moet je in ieder geval gisteren beginnen met koken, bij voorkeur eergisteren.
Dus: eerst meng je de droge ingrediënten, namelijk bloem, suiker, zout en gist. Meet alles met gewichten, niet "met het oog", enz., als er geen weegschaal is - alleen u bent verantwoordelijk voor het resultaat. De weegschaal in de keuken moet altijd zijn, evenals een maat voor water. Probeer suiker, zout en gist zo gelijkmatig mogelijk te verdelen, zodat er niet zoiets is dat hier veel gist is, maar hier voor een vijg.
Giet daarna langzaam water in en kneed het deeg. Water moet niet in een volle emmer worden gegoten, maar netjes en gelijkmatig, zoals bij bru-bars koffie door een filterzak wordt gezet. Voeg als het deeg min of meer uitgehard is olijfolie (of zonnebloemolie) toe. Blijf kneden.
Als je voor de eerste keer pizza bereidt en dit recept meteen volgt, doe dan gewoon alles zoals beschreven. Als je al pizza hebt gekookt, maar het deeg anders hebt gemaakt, zou de consistentie "dubieus" voor je moeten zijn, ongebruikelijk, alsof het te zacht is.
Doe het deeg in een bak, dek het af met een deksel en stuur het minimaal 12 uur naar de koelkast, maar over het algemeen bewaren Italianen het deeg minimaal een dag, bij voorkeur 36 uur of 48, twee dagen. Hier is het belangrijk om een concept als de kracht van meel te onthouden.
Pak de zak bloem die je voor het deeg hebt gebruikt. Om thuis de sterkte van meel te bepalen, hoeft u alleen maar naar het eiwitgehalte van het meel te kijken.
Een heel slap meel is 9-10 gram eiwit (dit is niet geschikt voor pizza, dit is voor koekjes).
Zwakke bloem is 10-11 gram eiwit (dit is niet goed voor pizza, dit is voor peperkoek, muffins)
Sterk meel is ongeveer 12-13 gram eiwit, dit meel is gewoon geweldig voor producten met een lange gisting.
Van deze gelegenheid gebruik maken - voor paascakes (Pasen komt eraan) is zeer sterk meel, waarin eiwitten tot 15 gram zitten, ideaal.
Lifehack: de praktijk heeft uitgewezen dat het bovenstaande recept voor twee middelgrote pizza's is. Probeer het deeg in de koelkast te leggen, haal er na 12 uur uit en snij de helft af, en laat de andere nog 12 uur in de koelkast staan. Maak twee verschillende pizza's en vergelijk ze zoals je zelf het lekkerst vindt. Dan kun je de truc herhalen, maar met verschillende tijdsintervallen - 36 uur en 48 uur. Zo probeer je verschillende deegsoorten en beslis je welke je het lekkerst vindt.
