Absint is een tinctuur van een mengsel van kruiden en alcohol. Er zijn veel legendes en misvattingen om hem heen, waardoor deze drank bijna 100 jaar in veel landen verboden was.
Absint kan 55 tot 85% alcohol bevatten en heeft een zeer karakteristieke bittere smaak. Het hoofdbestanddeel van deze drank is bitter alsemextract, dat de drank een specifieke, herkenbare bittere smaak en scherpe geur geeft.
De oorsprong van absint
Absint dankt zijn bekende hallucinogene werking aan thujon, een stof die in grote hoeveelheden voorkomt in de etherische oliën van alsem. Naast deze plant kunnen citroenmelisse, calamus, munt, venkel, munt in de samenstelling van de drank worden opgenomen, bovendien moet anijs in echte absint zitten.
Hoogstwaarschijnlijk komt de naam van de drank van het oude Griekse woord apsinthion, wat 'ondrinkbaar' betekent. In het oude Griekenland werd een tinctuur gebruikt die qua eigenschappen vergelijkbaar was met absint om de bevalling te stimuleren. Hippocrates gebruikte deze drank om menstruatiepijn, reuma, bloedarmoede en geelzucht te behandelen. In het oude Griekenland moest een kampioen wagenrennen tijdens de Olympische Spelen een kopje absint drinken om te onthouden dat glorie en overwinning bitter zijn.
In de moderne, meer gezonde zin, werd absint uitgevonden rond 1790 in het kleine dorpje Couve, dat in het westen van Zwitserland ligt. Een zekere madame Ernier bereidde een opmerkelijke alsemtinctuur, die een plaatselijke arts zijn patiënten voorschreef als een universeel geneesmiddel. De tinctuur verbeterde de eetlust, stimuleerde de spijsvertering en had een tonisch effect.
Populariteit en verboden
Absint werd bijzonder populair in het midden van de 19e eeuw, terwijl Frankrijk actief koloniale oorlogen voerde in Afrika. Absint werd aan soldaten gegeven om malaria en dysenterie te voorkomen en als middel om water te zuiveren van bacteriën. Absint bleek zeer waardevol te zijn en werd een integraal onderdeel van het leven van de soldaat. Vanaf dat moment begon de mode voor deze drank zich snel te verspreiden onder de inwoners van de Franse koloniën.
In het midden van de 19e eeuw werd opgemerkt dat het systematische gebruik van absint leidt tot verslaving, verhoogde nerveuze prikkelbaarheid en andere onaangename gevolgen. Een echte strijd met deze drank laaide al op aan het begin van de 20e eeuw, in die tijd werd absint verboden in Italië en België, even later werd het verbod ingevoerd in Frankrijk en daarna in andere Europese landen.
Tegenwoordig wordt in de Verenigde Staten het effect van alsem op de menselijke hersenfuncties gelijkgesteld aan het effect van marihuana, als gevolg daarvan moeten alle producten die alsem bevatten zonder mankeren worden ontdaan van thujon.
Het Zwitserse parlement en de Nederlandse rechtbank hebben absint pas in 2004 gelegaliseerd, maar op dit moment wordt de productie van deze drank strikt beperkt door de normen die zijn ingevoerd door de Europese Unie. Volgens deze normen mag de hoeveelheid giftige thujon niet hoger zijn dan 10 mg/kg.
