Beschimmelde kazen zijn een waardevolle bron van mineralen, vitamines, essentiële aminozuren en goed verteerbare eiwitten. Er zit praktisch geen lactose in deze kazen - alle heilzame eigenschappen van melk blijven er echter volledig in bewaard, en het product zelf bevat veel calorieën en bevat een grote hoeveelheid vet.
Namen van blauwe kaas
De meest populaire schimmelkazen zijn brie en camembert. Deze Franse witte kazen met een zachte korst en een fluweelachtige grijze edele schimmel zijn een aanrader voor de eerste kennismaking met dergelijke producten. Hun smaak en uiterlijk verschillen niet veel van elkaar, maar elke Fransman kan ze in een paar seconden onderscheiden.
Brie-kaas draagt de trotse status van de koning der kazen en de kaas der koningen, en de naam komt van de gelijknamige Franse provincie.
Brie en Camembert gaan goed samen met rijpe peren, vijgen, kweeperen, druiven, perziken, kersen, rozijnen, walnoten en amandelen. Fijnproevers gebruiken ze ook met gerookt vlees, rijpe tomaten, vers zelfgebakken brood en geurige kruiden - van basilicum tot dille.
Blauwschimmelkazen hebben, in tegenstelling tot brie en camembert, geen oppervlakkige schimmelkorst - het vormt een marmerpatroon in de kop, waardoor de kaas een rijke, scherpe smaak en een pikant aroma krijgt. De meest klassieke en beroemde blauwe kaas is Roquefort, met als alternatief goedkopere kazen zoals de Deense Danablu, Engelse Stilton, Italiaanse Gorgonzola, Duitse Dorblu en Bergader, en het Franse gerecht d'Auvergne. Blauwe kazen passen uitstekend bij fruit, vla, honing, crackers, selderij, appels en pure chocolade.
Hoe kwaliteit schimmelkaas te kiezen?
Brie en Camembert zouden een lichte paddestoelgeur van penicilline moeten hebben, terwijl een doordringende ammoniakgeur op een oud product duidt. In deze kazen is slechts een lichte bitterheid en een licht korstvocht toegestaan, wat wijst op de juiste bewaring van het product. De kaasmassa van brie of camembert moet zacht, glad en licht vettig zijn.
Een indicator van schimmelkaas van lage kwaliteit met een witte korst is de aanwezigheid van holtes in de kaasmassa.
Blauwschimmelkazen moeten een delicate, vochtige en losse massa met een uniforme consistentie hebben. Ze moeten worden bewaard in vetvrij papier of voedselfolie bij een temperatuur van 4 tot 6 ° C - dit is nodig zodat kaasschimmelsporen zich niet naar andere producten verspreiden en de kaas zelf niet uitdroogt.
De maaltijd moet altijd eindigen met kaas, niet beginnen met het eten ervan. Het proeven van blauwe kazen moet beginnen met malse zachte variëteiten en eindigen met harde variëteiten met een scherpe kruidige smaak.
