Gewone berberis is een groenblijvende struik afkomstig uit Europa. De stengels, felrode bessen en schors van de plant bevatten de alkaloïde berberine, die antimicrobiële, ontstekingsremmende, kalmerende en hypotensieve eigenschappen heeft.
berberis geschiedenis
Sinds de oudheid wordt berberis gekweekt vanwege zijn heldere en zoute vruchten. Bessen werden gebruikt om gerechten te versieren, er verfrissende gelei van te maken en ze gekonfijt te serveren, net als ander fruit. De Franse stad Rouen was beroemd om zijn uitstekende berberisjam. Omdat de struik rijkelijk bedekt is met doornen, werd hij geplant als een haag, wat een dubbel voordeel had: de doornen beschermden tegen invasie en de vruchten, schors en bladeren van de struik dienden voor culinaire en medicinale doeleinden.
Oude Arabische artsen vonden berberis nuttig voor diarree en koorts, in India geloofde men dat preparaten van de wortel en schors van deze plant hielpen bij psoriasis. De Chinezen beschouwden berberis als een plant waarvan de regelmatige consumptie van de vrucht leidt tot een lang en gezond leven. De Egyptenaren dronken verdund berberissap tegen de pestkoorts.
De grote Galenus geloofde dat berberis goed is voor de ogen. Europese middeleeuwse kruidkundigen, die de theorie van "behandel zoals met gelijk" volgden, vonden de gele wortel van berberis vergelijkbaar met de icterische huidskleur van patiënten met leverproblemen en behandelden ze met infusies op basis van deze plant. De heldere scharlakenrode bessen van de berberis werden als heilzaam beschouwd voor vrouwen die tijdens de menstruatie veel bloed verliezen. Veel van de eigenschappen die in de oudheid aan berberis werden toegeschreven, werden later wetenschappelijk bewezen.
Berberisbessen zijn rijk aan vitamine C.
Het gebruik van berberis in de moderne geneeskunde
De moderne geneeskunde erkent de voordelen van gewone berberis in de strijd tegen een hele reeks kwalen. Bessen bevorderen een uitstekende spijsvertering en verlichten gastro-intestinale pijn. Thee wordt bereid uit de wortels van berberis, wat de uitstroom van gal en de goede werking van de lever bevordert.
Schors en gedroogde bessen worden gebrouwen als een diureticum, versterkend en immunostimulerend middel. Deze infusie is effectief tegen blaasontstekingen. Gelei, sap of jam van berberisbessen zal u helpen de symptomen van sinusitis, bronchitis te verlichten en keelpijn en verstopte neus te bestrijden. Zalven en tincturen uit verschillende delen van berberis zijn effectief voor verschillende huidziekten.
In de traditionele moderne geneeskunde wordt berberis opgenomen in tabletten, tincturen, druppels en zalven.
Contra-indicaties
Berberisfamilie is gecontra-indiceerd bij zwangere vrouwen, omdat het de samentrekking van de baarmoeder kan stimuleren en een vroegtijdige miskraam kan veroorzaken, het wordt ook niet aanbevolen voor vrouwen die borstvoeding geven. Voordat u berberis voor medicinale doeleinden gaat gebruiken, dient u uw arts te raadplegen.
Berberis in de keuken
Kook jam en conserven van berberisbessen, voeg ze toe aan taartjes en cakes om een lichtzure noot aan het gerecht toe te voegen. Voeg gedroogde berberis toe aan vlees, vooral kipgerechten, om ze een oosterse smaak te geven. Berberisfamilie wordt vaak opgenomen in pilafrecepten, vooral Iraanse. In Rusland worden nog steeds lolly's geproduceerd "Barberry", waaronder het sap van de bessen met dezelfde naam.
