Doktersworst is een populaire gekookte worstsoort in de landen van de voormalige Sovjet-Unie. Dit product is dieet- en vetarm. De worst werd in de jaren '30 van de twintigste eeuw gemaakt onder leiding van A. I. Mikoyan.
De geschiedenis van de creatie van "Doctor's worst"
De doktersworst werd in 1936 geproduceerd. Het recept voor dit product en de technologie voor de vervaardiging ervan zijn ontwikkeld door het All-Union Scientific Research Institute of the Meat Industry. Voor het eerst werd een doctoraatsworst in productie genomen in de vleesverwerkingsfabriek in Moskou, vernoemd naar A. I. Mikoyan.
Dit product is speciaal gemaakt in opdracht van het leiderschap van het land als dieetvoeding voor mensen die lijden aan de gevolgen van langdurige hongersnood. Vanwege zijn geneeskrachtige eigenschappen werd de worst "dokter" genoemd. Het was bedoeld voor patiënten die hun gezondheid hadden ondermijnd als gevolg van de 'burgeroorlog en het tsaristische despotisme'.
Volgens de Sovjet-GOST R 52196-2003 bestond de samenstelling van de doktersworst uit 70% halfvet varkensvlees, 25% premium rundvlees, 3% kippeneieren en 2% droge of magere melk. De gebruikte kruiden waren keukenzout, natriumnitraat, suiker, gemalen nootmuskaat of kardemom. Het lekkere en betaalbare product won snel aan populariteit onder de bevolking.
Gedurende de jaren van totaal tekort is doktersworst een symbool geworden van welzijn en weldoorvoede welvaart. De waarde ervan is vaak gebruikt als maatstaf voor vergelijkende analyses. In tijdschriften werden sommige prijzen en salarissen afgemeten aan de overeenkomstige hoeveelheid doktersworst.
In de naoorlogse jaren werd de kwaliteit van de doktersworst op peil gehouden. Later werden visproductieafval toegevoegd aan veevoer en kreeg het product een specifieke smaak. In de jaren 80 werden vanwege het gebrek aan vlees, varkenshuid en bindweefsel aan het gehakt toegevoegd, wat de smaak van de doktersworst aanzienlijk verslechterde.
Doktersworst in het moderne Rusland
Het is interessant dat het merk "doktersworst" nooit gepatenteerd is, dus nu kan elke fabrikant een product onder deze naam vrijgeven, zonder zich zorgen te maken over hoeveel het voldoet aan GOST. De meeste vleesfabrieken en veel kleine particuliere industrieën maken doktersworst volgens hun eigen recept.
Deze variëteit heeft niet altijd een negatieve invloed op de kwaliteit van het product, hoewel het de eindgebruiker vaak verbijstert, die gedwongen is te kiezen uit een verscheidenheid aan worsten met dezelfde naam. Daarnaast zijn er fabrikanten die doctoraatsworst produceren in strikte overeenstemming met de Sovjet-GOST, die meestal op de productomhulling wordt vermeld.
