De vruchten van de mispel hebben een goede smaak, ze kunnen zowel vers als verwerkt worden gebruikt. Mispel groeit in veel landen van de wereld, terwijl de twee variëteiten worden gekweekt - Germaanse en Japanse mispel. Ondanks de overeenkomst in de naam, zijn er veel verschillen tussen hen.
De Duitse mispel en de Japanse mispel staan qua verwantschap veel verder van elkaar dan bijvoorbeeld verschillende appelsoorten. Ze behoren tot de Rosaceae-familie, maar behoren niettemin tot verschillende geslachten. Mispel Germanicus behoort tot het geslacht Mespilus en is de enige vertegenwoordiger. Zijn Japanse verwant behoort tot het geslacht Eriobotrya. Het omvat ongeveer dertig soorten planten, maar er wordt er maar één gekweekt.
De Germaanse mispel dankt zijn naam duidelijk onterecht, aangezien hij afkomstig is uit Zuidwest-Azië en Zuidoost-Europa. Het werd door de Romeinen naar Duitsland gebracht, later werd het epitheton "Germaans" de specifieke naam van de plant. Deze boom is 2-5 meter hoog, de vruchten worden enkele centimeters groot, zijn roodbruin van kleur en rijpen in de herfst. Ze kunnen vers worden gegeten, maar ze worden pas echt lekker als ze een tijdje liggen. Je kunt het rijpingsproces versnellen door ze in te vriezen.
Mispel wordt gekweekt in landen met een warm en gematigd klimaat. Het wordt met name gekweekt in de Kaukasus. Door zijn specifieke smaak worden de vruchten van de Duitse mispel veel gebruikt in de zoetwarenindustrie.
In tegenstelling tot zijn familielid rijpt de Japanse mispel in de lente, wat vrij ongebruikelijk is. Uiterlijk lijkt het op struiken of kleine bomen, vanwege zijn vrij mooie uiterlijk wordt de Japanse mispel vaak gebruikt voor decoratieve doeleinden.
De vruchten van de Japanse mispel zijn veel lekkerder, ze kunnen vers worden gegeten. Het was de goede smaak van de Japanse mispel die de grote vraag bepaalde; deze plant wordt in veel landen van de wereld gekweekt. De grootte van fruit in zijn gecultiveerde variëteiten bereikt een diameter van 8 cm, in wilde soorten tot 3-4 cm Aan de kust van de Zwarte Zee bloeit de Japanse loquat in de late herfst en vroege winter. Dankzij zo'n vroege bloei verschijnen rijpe vruchten in april-mei.
