Marmelade - precies vertaald uit het Frans betekent "zorgvuldig bereid gerecht met de kleur van appels".
In veel winkels wordt marmelade verkocht in zakken, ergens op gewicht, in snoep, maar in verschillende landen wordt marmelade op verschillende manieren gegeten.
De geschiedenis van marmelade
De geschiedenis van marmelade in het Oosten gaat millennia terug. Er wordt aangenomen dat marmelade afkomstig is van Turks fruit, dat werd gebrouwen uit honing, fruit, zetmeel en rozenwater. In Europa verscheen marmelade in de 14e eeuw. Europese marmelade is minder zoet maar fruitiger. West-Europa kende pas in de 16e eeuw suiker. Toen stroomde een grote stroom goedkope Amerikaanse suiker Europa binnen en begon de productie van zoete zoetwaren. Maar alle marmelade zag eruit als jam.
In Frankrijk bedachten ze een nieuw type bereiding van harde, snoepachtige marmelade. Franse banketbakkers merkten op dat niet alle vruchten, wanneer ze worden gekookt, in staat zijn om een massa te geven die uithardt tot een vaste toestand, alleen sommige, bijvoorbeeld kweepeer, abrikozen, appels.
In Amerika is het meest voorkomende type marmelade jelly beans - heldere jelly bean-vormige snoepjes. En in de tijd van president Ronald Reagan, die dol was op deze marmelade, werden jelly beans de nationale trots van de Verenigde Staten.
In het Westen is marmelade sinaasappeljam met grote stukken schil.
In de 19e eeuw begonnen mensen kunstmatige pectine te maken en de productie van marmelade nam aanzienlijk toe, maar echte marmelade kan alleen worden gemaakt van abrikozen, kweeperen en appels, op de basis waarvan aalbessen, kersen, pruimen en ander fruit en bessen werden gemaakt. vaak toegevoegd.
Franse banketbakkers voegden natuurlijke gomversterkers toe aan de marmelade - een afkooksel van kraakbeen en vlees van jonge kalveren, vislijm en plantaardige gom.
In de XX eeuw. kunstmatige kleur- en smaakstoffen, botgelatine en zetmeel, die goedkoper zijn dan natuurlijke gels, werden toegevoegd aan de samenstelling van marmelade.
In 1922 vond in Duitsland Hans Riegel, een eigenaar van een zoetwarenfabriek, gummyberen uit, die een favoriete traktatie voor kinderen werden. Tegen de jaren 60 verschenen er veel soorten chocolaatjes, die verschilden in kleur, smaak en vorm. Disney regisseerde zelfs de animatieserie Adventure of the Gummy Bears.
Legenden van marmelade
Andrey Gelasimov beschrijft in zijn boek "Rachel" de oorsprong van marmelade als volgt:
Queen Mary Stuart of Scots vertelde haar chef ooit om sinaasappels te suiker. Het is niet bekend waarom. In de middeleeuwen was zo'n delicatesse onbegrijpelijk. Toen de sinaasappels klaar waren, kwam Maria's Franse meid naar de kok en zei dat Maria haar eetlust had verloren. En, in het bijzijn van de overstuur kok, at de meid het hele gerecht zelf op en zei "Marie malade", wat betekent "Mary is ziek." Sindsdien wordt dit gerecht "Mariemalade" genoemd.
In Schotland is er nog een legende over het verschijnen van marmelade. Het werd uitgevonden door een zekere Janit Keiler aan het begin van de 18e eeuw, toen haar man veel sinaasappels kocht. De sinaasappels waren bitter, maar Jenit maakte er sinaasappeljam van, die later over de hele wereld bekend werd. En het woord "jam" komt van de naam van het meisje "Jenit".
