De maker van de wijnclassificatie is ongetwijfeld Frankrijk. Het waren de Fransen die voor het eerst spraken over de verschillen in wijn, die wijn heeft zijn eigen rang en niveau. Ze kwamen ook op het idee om sommige wijnen algemene concepten te noemen en aan anderen de namen toe te kennen van het gebied waar de wijngaard groeide, waarvan de vruchten werden gebruikt om de drank te maken.
Tafelwijn
De naam "Stolovoye" geeft al aan dat deze wijn op tafel wordt geserveerd als een lichte drank die goed samengaat met eten. Het verschil is dat er geen suiker aan wordt toegevoegd, hierdoor heeft het een kleine sterkte van ongeveer 12-14%. Deze wijn heeft een aangename smaak en aroma.
Witte, rode en rosé tafelwijnen verschillen in kleur. Vaak geven de flessen niet eens het gebied aan waar de druiven werden verbouwd, maar gewoon het land, dat als het ware een handelsmerk is. Het punt is dat massaproductietechnologieën worden gebruikt bij de vervaardiging van deze wijnen en dat druiven en andere grondstoffen niet op dezelfde manier worden gesorteerd als bij de productie van merkdranken.
Tafelwijnen worden meestal onderverdeeld in:
- droog, - half droog, - halfzoet, waaraan een kleine hoeveelheid suiker is toegevoegd.
In veel landen worden dergelijke wijnen op tafel geserveerd, omdat het geringe gebruik ervan niet schadelijk is, maar het lichaam alleen helpt om voedsel op te nemen en nerveuze spanning te verlichten. Er zijn zelfs sanatoria waar een wijnprocedure is, waar je verschillende soorten levengevende dranken kunt proeven zonder je eigen gezondheid te schaden.
Als u de classificatie van tafelwijnen kent, kunt u het type kiezen dat dicht bij uw smaak ligt: meestal houden vrouwen van halfzoete variëteiten en mannen houden van droge.
Lokale wijnen
Lokale wijnen zijn een soort tafelwijn, maar ze zijn gemaakt van geselecteerde druivenrassen die in een specifiek gebied groeien. Bovendien is het niet ongebruikelijk om de mogelijkheid uit te sluiten om zelfs verschillende partijen bessen te mengen, zodat de integriteit van de smaak van de toekomstige drank niet wordt geschonden. Bij deze benadering moet het etiket natuurlijk de geografische regio aangeven, het gebied waar de wijn is gemaakt.
Lokale wijnetiketten mogen het oogstjaar van de druiven aangeven, in tegenstelling tot tafelwijn, die niet het jaar of de regio van productie aangeeft.
Lokale wijnen moeten een natuurlijk alcoholgehalte hebben van ongeveer 10-12%. Vanwege de massaproductie van wijn en de grote commerciële vraag, verliezen lokale wijnen met namen in de vorm van geografische referentie geleidelijk hun uniciteit. Tegenwoordig kun je drankjes vinden die meestal aparte drankjes worden genoemd. Dergelijke wijnen hebben een heldere smaak en een rijk boeket, ze zijn zeker lekker, maar fijnproevers beschouwen ze niet als "puur", omdat ze zijn gemaakt van verschillende druivensoorten.
Trouwens, lokale wijnen hebben een zeer lange houdbaarheid, waarin ze van smaak kunnen veranderen en zich kunnen openen met nieuwe tonen. Dit is hun speciale waarde. Over het algemeen kan lokale wijn auteur worden genoemd, omdat het op uitzonderlijke plaatsen wordt geproduceerd, vaak volgens unieke methoden, het is vaak collectie, vintage.
