Ondanks het feit dat Tibet en Mongolië China's naaste buren zijn, is de theetraditie in deze landen vrij specifiek. De manier waarop mensen in Mongolië en Tibet thee drinken, zal zelfs een ervaren kenner van de Chinese theeceremonie verrassen.
De Tibetaanse traditie is te danken aan de bijna extreme omstandigheden waarin de lokale bevolking leeft: ze grijpen elke gelegenheid aan om het lichaam te verzadigen met nuttige stoffen in een ruw alpenklimaat. Daarom wordt thee in Tibet niet alleen gedronken, maar ook gegeten. Droge bladeren worden aan voedsel toegevoegd, er worden soepen van gekookt, geplette theebladeren worden toegevoegd aan het nationale gerecht van gerstemeel, olie en zout. De Tibetanen bereiden de drank zelf niet zoals wij dat gewend zijn.
Het proces van het maken van Tibetaanse thee is behoorlijk arbeidsintensief. De zogenaamde "steenthee" wordt gemengd met water in de verhouding van 50-70 g droog product per 1 liter water. Vervolgens wordt ghee gemaakt van yakmelk aan het water toegevoegd en op smaak gebracht met een kleine hoeveelheid zout. Meestal bereikt de hoeveelheid olie 200-250 g per liter, wat een echte schok kan zijn voor een ongewone Europeaan.
Een mengsel van thee, water, olie en zout wordt gekookt en vervolgens, zonder te wachten op afkoeling, in een speciaal apparaat geslagen. Na het kloppen wordt een vrij specifieke drank verkregen met een eigenaardige smaak en een dikke consistentie. Tibetaanse thee is vet en calorierijk, maar voor de barre klimatologische omstandigheden van deze regio's is zo'n drankje een onvervangbare bron van energie en kracht voor de lokale bewoners. Deze kooktechniek bestaat al meer dan duizend jaar. In China wordt, in tegenstelling tot Tibet, nauwelijks thee gebrouwen. Alleen pu-erh kan worden gekookt, alle andere soorten worden eenvoudig met water gegoten.
In Mongolië wordt deze drank ook bereid volgens een oud recept dat van generatie op generatie is doorgegeven. Precies dezelfde theetraditie is aanwezig in sommige regio's van Kirgizië en Kalmukkië. Voor een deel is de bereidingswijze vergelijkbaar met de Tibetaanse: boter, melk, bloem en zout, evenals enkele kruiden (nootmuskaat, laurier, zwarte peper) worden toegevoegd aan thee en water. Voor de bereiding van de drank in Mongoolse stijl wordt een speciaal soort "baksteen" groene thee gebruikt. De prijs is veel lager, omdat het niet als elite wordt beschouwd. In Mongolië drinken alle mensen het, ongeacht hun sociale status.
