Honing is een natuurlijke zoetstof en een ideale energiebron, rijk aan vitamines en mineralen, ontstekingsremmende en schimmelwerende eigenschappen. Het wordt niet alleen gebruikt in de keuken en cosmetologie, maar ook in de geneeskunde, inclusief volksgeneeskunde. Honing is een huismiddeltje voor een verscheidenheid aan kwalen - snijwonden en brandwonden, keelpijn, slapeloosheid en zelfs een kater. Natuurlijk heeft alleen echte natuurlijke honing al deze eigenschappen, en niet zijn analogen.
instructies:
Stap 1
Het is onmogelijk om te bepalen of honing goed van kleur is. Er zijn honderden natuurlijke honingtinten van wit tot donkerbruin, van rood tot bijna zwart. Er is ook geelgroene honing en de gebruikelijke gouden. Over het algemeen geldt: hoe lichter de honing, hoe zachter hij smaakt.
Stap 2
De rijpheid van vloeibare honing wordt gecontroleerd door er een stokje of lepel in te dopen. Als de honing tijdens de rotatie wordt opgewonden, in plooien ligt, dan is dit rijpe honing, als het naar beneden stroomt, is het onrijp.
Stap 3
Duidelijk bewijs dat honing van slechte kwaliteit is, is schuim, het is een indicator dat het bacteriën en dus onzuiverheden bevat. Om alcoholische dranken met honing te maken, wordt het speciaal opgelost in water en verwarmd. Goede honing kan niet vanzelf fermenteren.
Stap 4
Het feit dat de honing troebel en gesuikerd is, integendeel, is een indicator van zijn natuurlijkheid. Maar honing kristalliseert alleen tijdens opslag. Als je in de winter vloeibare honing krijgt aangeboden, is dat een vervalst of gepasteuriseerd product, maar in de zomer en het vroege najaar kan alleen oude honing van vorig jaar gekonfijt worden. De enige uitzonderingen op deze regel zijn twee soorten honing: acaciahoning, die veel langer kristalliseert en heidehoning, die na verloop van tijd een geleiachtige consistentie krijgt.
Stap 5
Ook de geur en smaak van honing kan variëren. De goedkoopste natuurlijke honing - padiumhoning - heeft praktisch geen geur. Er zijn veel soorten honing, maar om geen goede te kiezen voor een kenner, is het voldoende om de overeenkomst van kleur, geur en smaak in de meest populaire soorten te onthouden. Acaciahoning is bijvoorbeeld lichtgeel met een delicate smaak en een onopvallend bloemig aroma. Lindenhoning is bijna wit, zeer geurig. Het aanhoudende aroma is licht muntachtig, met hints van balsem. Boekweithoning is een van de donkerste, het is diepbruin, gekonfijt, lichter tot donkere room, de kleur van gekookte gecondenseerde melk. De smaak kan met niets worden verward, het maakt de keel een beetje "pijnlijk". Melilothoning is amberkleurig; je kunt gemakkelijk vanilletonen onderscheiden in het aroma.
