De indeling van groenten in twee soorten - zetmeelrijke en niet-zetmeelrijke - is nogal willekeurig en is gebaseerd op de hoeveelheid van deze stof in een plantaardig product. Vanwege het feit dat er geen duidelijke criteria voor scheiding zijn, noemen sommige voedingsdeskundigen ook de derde (of tussenliggende) categorie groenten - matig zetmeelrijk.
De belangrijkste verschillen tussen zetmeelrijke en niet-zetmeelrijke groenten
Voedingsdeskundigen verdelen groenten om één reden in twee soorten: het lichaam heeft een alkalische omgeving nodig om zetmeel in het menselijke spijsverteringskanaal af te breken, terwijl eiwitten bijvoorbeeld het best worden opgenomen in een zure omgeving. Daarom, als u voedingsmiddelen consumeert die rijk zijn aan eiwitten en zetmeel, zullen sommige ervan sneller worden "gebruikt" in het maagdarmkanaal, terwijl andere langzamer zullen zijn, wat erg belangrijk is voor mensen die aan bepaalde ziekten lijden.
Onvoldoende verwerkt zetmeel kan ook worden omgezet in gemakkelijk beschikbare vetten, dus ongewenst voor de heupen en zijkanten, omdat het een "trigger" is om extra kilo's aan te komen.
Het beste voorbeeld van zo'n gerecht, dat eiwitten en zetmeel bevat, zijn aardappelen met vlees, die in Rusland heel gebruikelijk zijn.
Groenten daarentegen van twee lijsten of tabellen, ingedeeld naar mate van zetmeel, gaan goed met elkaar samen. Bijvoorbeeld aardappelen plus kool, aardappelen plus peterselie, of een combinatie van andere voedingsmiddelen.
Zetmeelrijke groenten weerleggen ook gemakkelijk de regel dat hoe meer je eet, hoe beter een persoon zal zijn. Een grote hoeveelheid aardappelen kan bijvoorbeeld alleen het spijsverteringskanaal en het menselijk lichaam negatief beïnvloeden. Als u zich in een situatie bevindt waarin u geen ander alternatief heeft dan zetmeelrijke groenten, moeten deze zorgvuldig worden verwerkt.
Stoombad is een uitstekende verwerkingsmethode, die overtollig zetmeel verwijdert, maar alle noodzakelijke vitamines en mineralen behoudt.
Ook het vermelden waard zijn peulvruchten, die door een bepaald deel van de mensen als caloriearm voedsel worden beschouwd. In feite zijn ze bijna allemaal erg moeilijk voor de maag, ze bevatten ongeveer 45% zetmeel en ongeveer 25% eiwit. Daarom moeten ze grondig worden geweekt (dit proces zal de hoeveelheid zetmeel op zijn minst enigszins verminderen), en ook worden gebruikt met plantaardige olie of magere sauzen.
Wat voor soort groenten zitten er in de groepen?
Voedingsmiddelen met een hoog zetmeelgehalte bevatten naast peulvruchten (linzen, kikkererwten, bonen en erwten) ook aardappelen (het aandeel zetmeel is ongeveer 18-20%), bloemkool, maïs, aardpeer, pompoen, bepaalde soorten pompoenen, zoete aardappelen, radijs, rutabagas en wortelgroenten zoals peterselie, selderij en mierikswortel.
De tweede groep met een kleine hoeveelheid zetmeel, waardoor ze samen met vet en eiwit een betere verteerbaarheid hebben, omvat verschillende soorten kool, alle soorten uien, sla, rucola, komkommers, courgette, zuring, asperges, paprika, sperziebonen en erwten, spinazie, artisjokcentrum.
Zoals hierboven vermeld, identificeren sommige experts ook een tussengroep. Deze omvatten wortelen, rapen, pompoen, aubergine, soja en rode biet.
