Gewone anijs is een van de meest voorkomende kruiden van de oude Russische keuken. In de jaren voorafgaand aan de Eerste Wereldoorlog was het Russische rijk de belangrijkste exporteur op de internationale markt.
Anijs is een smaakmaker, zoals ze zeggen, voor een amateur. Het geurige aroma is enigszins specifiek, maar is niettemin al lang en wijdverbreid populair in de culinaire culturen van bijna alle landen. Het geeft gerechten een warme, maar tegelijkertijd frisse tint; het wordt toegevoegd aan alcoholvrije en sterke dranken (Turkse anijswodka raki en Italiaanse sambuca zijn bekend), gebak, zoetigheden, vlees- en visgerechten, marinades voor groenten.
Naast zijn gastronomische kwaliteiten bezit deze plant ook waardevolle geneeskrachtige eigenschappen. Veel medicijnen worden bereid uit de zaden, waarvan de bekendste ammoniak-anijsdruppels, een borstelixer en eigenlijk essentiële olie zijn.
Alle eigenschappen van de gewone anijsplant zijn te danken aan de essentiële (4-6%) en vette (tot 30%) oliën, organische zuren en eiwitverbindingen (ongeveer 20%) in de zaden. Anijs wordt gebruikt in de vorm van afkooksels, infusies, theesoorten, aromatische mengsels, inhalaties en baden.
Anijs is een honingplant, de bloemen van de plant bevatten tot 60% nectar. Anijshoning is ontzettend gezond en heeft een goede smaak en geur.
Om thee te maken van de vruchten van anijs, moet je een paar erwten nemen, er een glas kokend water overheen gieten, 5 minuten laten staan. Je kunt honing en/of een muntblaadje aan je drankje toevoegen.
Om anijs-infusie te bereiden 1 theelepel. zaden moeten worden gebrouwen in een glas kokend water. Laat het een half uur trekken. De infusie is goed tegen hoesten, heeft een desinfecterende werking op de mondholte, bevordert de afscheiding van sputum en verfrist de adem.
Essentiële olie van anijs, verkregen door stoomdestillatie van fruit, bestaat voornamelijk uit anethol (ongeveer 80%). Het bevat ook methylchavicol (10%), anijszuur (1, 2%), anijsaldehyde (ongeveer 2%), felandreen, pineen, anisketon.
Veel mensen maken al op jonge leeftijd kennis met de gunstige werking van dit kruid, omdat het koliek verlicht en de borstvoeding stimuleert bij moeders die borstvoeding geven. De antipyretische en slijmoplossende eigenschappen van anijs zijn niet minder belangrijk bij de behandeling van seizoensgebonden aandoeningen van de luchtwegen. Het gebruik ervan verbetert de werking van het maagdarmkanaal en elimineert constipatie, misselijkheid en de effecten van voedselvergiftiging. Het kalmerende effect manifesteert zich in een afname van de prikkelbaarheid van de hartspier, een afname van tachycardieverschijnselen en de normalisatie van de slaap.
De preparaten van de plant hebben een diuretisch effect, stimuleren de eetlust, verlichten katersymptomen. De essentiële olie bevat fyto-oestrogeen, reguleert de werking van het voortplantingssysteem bij zowel vrouwen als mannen, daarom wordt het gebruikt om menstruatiepijn, onvruchtbaarheid te behandelen en het libido te verhogen. Schadelijk tegen huidparasieten, waaronder mijten en luizen.
In het dagelijks leven heeft anijs niet alleen culinair gebruik gevonden. De essentiële olie wordt gebruikt in afstotende formuleringen en is op zichzelf een uitstekend middel tegen muggen, motten, vliegen en kakkerlakken.
Anijs heeft een verjongend effect op de huid van het gezicht: het verfrist en egaliseert de kleur, verhoogt de elasticiteit en verstevigt de contouren. In haarverzorgingsproducten heeft het een verstevigend effect op de follikels en stimuleert het actieve groei.
