Een groente die een paar eeuwen geleden misschien wel het meest populair was op de tafels van Europeanen, is tegenwoordig bijna vergeten door de Russen. Zwarte wortelen in Rusland worden niet commercieel geteeld en worden niet geselecteerd voor selectie. En de schuld voor alles zijn de oranje tegenhangers, die wijdverbreid zijn vanwege hun zoete smaak.
Zwarte wortelen, die in de volksmond ook zwarte of zoete wortels worden genoemd, en officieel in de wetenschap geit of scorzonera worden genoemd, zijn een meerjarige plant van de kruisbloemige familie. In Rusland is ze tegenwoordig zelden ergens te vinden, maar ze is een frequente bezoeker in de schappen van Europese winkels.
Zelfs 200 jaar geleden werd het in Europa gegeten en gebruikt voor medicinale doeleinden om mazelen, slangenbeten en zelfs tijdens de pest tegen te gaan, dankzij de overvloed aan inuline in de samenstelling en vele sporenelementen zoals fosfor, magnesium, kalium. Tot nu toe wordt uit scorcers geperst gebruikt in de strijd tegen diabetes mellitus.
Onpopulaire groente
Tegenwoordig worden zwarte wortelen in veel landen geteeld, ze zijn vooral populair in Spanje en Letland, maar in Rusland zijn ze niet algemeen bekend en niet populair bij tuinders, je vindt deze plant zelden in iemands tuin. De reden is dat zwarte wortelen gemakkelijk verdrongen worden door een gevarieerde en ongedierte-resistente oranje wortel, en dat zwarte wortelen tijdens het groeien "wild" worden en veranderen in een onvruchtbaar onkruid.
De plant is meerjarig en in het eerste groeijaar is het een wortelgewas met een groot aantal bladeren, in het tweede jaar bloeien zwarte wortelen, er verschijnt een stengel met een steel, tot 120 cm hoog. De bloemen van deze plant hebben een aangename geur, ze zijn klein geel en worden verzameld in manden. Er zijn tot 40 bloemen per steel, ze sluiten 's nachts en bloeien weer vroeg in de ochtend.
De bladeren van zwarte wortelen zijn lang, tot 50 cm en tot 10 cm breed, donkergroen van kleur. Het wortelgewas is groot, groeit meer dan 30 cm lang en 5 cm breed, heeft een cilindrische vorm, voelt ruw aan, is erg donker, bijna zwart van kleur.
Zwarte wortelen zijn erg sappig, het vruchtvlees is melkachtig van kleur en heeft een hoge dichtheid
Persistente wortelgroente
De plant is pretentieloos, heeft bij vorst geen beschutting nodig, na het planten. Zelfbestuivend. Het stelt geen speciale eisen aan bodemkwaliteit en verlichting, bovendien is het vrij goed bestand tegen droogte. Om het wortelgewas de juiste vorm te geven, is het noodzakelijk om de grond los te maken of in eerste instantie in losse grond te planten. In dichte grond kan de wortel zich splitsen, vervormen. Voor het planten moet je de grond minimaal 35 cm opgraven, zodat het wortelgewas goed blijkt te zijn.
Zwarte wortelen zijn erg gezond, ze bevatten kalium, magnesium, fosfor en ijzer, evenals een aantal vitamines die nodig zijn om de immuniteit te behouden.
Zwarte wortelen zijn niet vatbaar voor ziekten of plagen, waardoor het nog gemakkelijker is om ze te kweken. Bovendien rijpt het in de vroege stadia en in het voorjaar kan het tuiniers verrukken.
