Sinds de oudheid zijn Russische nationale gerechten beroemd om hun verscheidenheid en werden ze zeer gewaardeerd door buitenlandse gasten vanwege hun smaak en een grote selectie ingrediënten voor hun bereiding. Deze rijkdom wordt niet alleen verklaard door de overvloed aan oer-Russische recepten, maar ook door de wijdverbreide praktijk van het lenen van de culinaire tradities van andere volkeren.
Kwas en pap zijn ons voedsel
De Russische keuken werd pas halverwege de 17e eeuw gevormd, tot dat moment waren de gerechten op tafel schaars en was het niet nodig om over de variëteit te praten. Meestal aten de Russen pap, gestoofde groenten en gelei. Een nationaal gerecht dat alleen in Rusland voorkomt, is gestoomde pompoen. Van de bedwelmende drankjes werden kwas en mede verwelkomd.
Tijdens de actieve buitenlandse expansie van de 17e en 18e eeuw werden de keukentradities aanzienlijk verrijkt door de introductie van nieuwe producten, en vooral specerijen, zout en suikers.
In tegenstelling tot veel keukens van de wereld, zijn leningen in het Russisch altijd geïnterpreteerd volgens lokale tradities, vaak verfijnd, waardoor een unieke Russische smaak ontstaat.
De smaakkwaliteiten van Russische nationale gerechten werden onmiskenbaar hoog, de enorme ervaring van voorouders en nieuwe trends van die tijd werden erin geïnvesteerd, een traditie van fermentatie van voedsel en winterbereidingen werd gevormd, gefrituurde gerechten werden toegevoegd aan gebakken gerechten en soepen verschenen. Trouwens, borsch en koolsoep kunnen niet oorspronkelijk Russisch worden genoemd, het zijn eerder nationale gerechten uit de Oekraïense keuken.
Maar de vissoep, en met wodka, is een Russisch nationaal gerecht. Natuurlijk waren de recepten vroeger heel anders, niet hetzelfde als nu, toch was het oor op tafel een frequente gast. In de zomer werd okroshka bereid met een overvloed aan kruiden en wortels in de samenstelling, er werd krachtig kwas voor gebruikt, met peper.
schatjes
Sinds de oudheid zijn verschillende bedwelmende dranken wijdverbreid in Rusland, die, hoewel ze overal wijdverbreid waren, nooit als gewoon werden beschouwd. Ze werden honing genoemd, ze waren bedoeld voor feesten en feesten, ze werden voornamelijk van honing bereid. Honing werd veel gebruikt en was onmisbaar bij de vervaardiging van diverse zoete dranken en gerechten. Op basis daarvan verschenen kwas en mede, die met recht worden gerangschikt onder Russische nationale gerechten.
Snacks
In Russische nationale gerechten zijn snacks van bijzonder belang. Koude snacks zijn al lang populair en werden uiteindelijk ook in andere landen bekend. Ze hebben een verbazingwekkende variëteit, sinds de oudheid zijn er veel recepten voor zoute, pittige en andere gerechten, voornamelijk van vis met verschillende bereidingen. Gevulde vis wordt als echt Russisch beschouwd. Steur, sterlet onder kruiden - dit is het nationale gerecht.
Gelei (gelei), die in de winter werd gekookt, was ook wijdverbreid. Dit gerecht is vreemd aan andere culturen, en tot op de dag van vandaag zijn Europeanen verbaasd over de liefde van Russen voor een bevroren geleiachtige massa vleesbouillon.
Jus en sauzen zijn ontleend aan de keukens van Europese landen; in Rusland was het gebruikelijk om dressings of gehakte groenten bij snacks te serveren.
Groenten
Groenteteelt is altijd ontwikkeld in Rusland, hierdoor en de overvloed aan nationale gerechten van verse en gestoofde groenten, evenals het gebruik van verschillende granen, die hun belangrijke plaats hebben ingenomen in de Russische keuken.
Rusland is altijd beroemd geweest om zijn bossen, die ook een bron van voedsel waren. Mensen waren bezig met jagen, natuurlijke gaven werden gebruikt voor voedsel, die in grote hoeveelheden in de bossen werden gevonden. Opvallend in de Russische keuken is het gebruik van wilde bessen, noten en paddenstoelen in verschillende vormen bij de bereiding van gerechten.
Het is een vergissing om rekening te houden met het nationale gerecht van Russische knoedels, evenals met andere deeggerechten. Dumplings zijn een Chinees begrip en het deeg werd pas in de 19e eeuw voor het eerst gekneed aan het hof van de koopman Troitskaya, waar taarten werden gebakken - enorme lagen gebakken vlees gewikkeld in een dikke laag deeg.
