Wat als appels, zelfs na het maken van jam, conserven en sap, nog steeds nergens heen kunnen? Appelcider is een uitstekende optie voor het recyclen van appels in een vruchtbaar jaar, evenals een heerlijke alcoholarme drank.
Cider is een Europese drank die veel voorkomt in Frankrijk, Italië en Duitsland. De geschiedenis van appel- (en perencider) gaat meerdere millennia terug, aangezien appels de meest populaire vrucht waren en zijn, en zelfs traditionele druiven overschaduwen. Er zijn veel recepten voor het maken van appelcider: in elk gebied variëren ze afhankelijk van de appelvariëteit die in de regio groeit.
Ingrediënten
Om thuis cider te maken volgens een van de meest voorkomende recepten, heb je een emmer appels (8 kg) nodig. Het is het beste om appels te nemen als ze rijp zijn, maar van een tak en niet van een aas, omdat de laatste geen goede rijke smaak zal geven. De variëteit aan appels doet er niet toe, hoewel alle wijnmakers het erover eens zijn dat appels zuur moeten zijn. Indien gewenst kun je direct gekonfijt fruit (sinaasappel- of citroenschil) of kruiden (kruidnagel, kaneel) aan de cider toevoegen.
Recept
Appels moeten worden geschild en geschild. Het is nu gemakkelijk om de kern te verwijderen met behulp van speciale messen, die in elke winkel met kookgerei en keukengerei worden verkocht. Vervolgens moet je de pap van de verkregen appels raspen met een elektrische vleesmolen of een krachtige blender, zonder het vruchtvlees te verwijderen, wat het appelsap helpt fermenteren. Daarna moet je de pan met de resulterende massa een week in een donkere kamer plaatsen en afdekken met een deksel. Eenmaal per dag is het de moeite waard om de massa te roeren, om te voorkomen dat de pulp naar de oppervlakte drijft.
Na een week moet het vruchtvlees eruit worden geperst en verwijderd, en het sap zelf moet door een filter worden geleid (dat kan op de ouderwetse manier, door kaasdoek). De resulterende, nog steeds troebele oplossing moet in grote flessen worden gegoten en nog een week worden bewaard. Nu zal de toekomstige cider uit zichzelf gisten, zonder pulp. Gedurende deze periode wordt aanbevolen om het elke 2-3 dagen van de ene fles (pot) naar de andere te schenken, zodat het bezinksel geleidelijk verdwijnt.
2 weken na het begin van het koken gedurende dagen van het blik, begint zich een neerslag te vormen, dat moet worden gefilterd. Deze filtratie vindt meestal plaats met een rubberen of plastic slang die de wijn uit het blikje pompt, waarbij een bezinksel achterblijft (de slang kan gemaakt zijn van afvalmateriaal, of je kunt het in een keukenwinkel kopen of online bestellen). Technisch gezien wordt dit proces filtratie genoemd en moet het worden herhaald totdat het sediment volledig is verdwenen. Zodra het bezinksel verdwijnt, kan de cider al worden geproefd (met name om de smaak te evalueren, om te begrijpen of het de moeite waard is om kristalsuiker of kruiden toe te voegen). Als alles in orde is, kun je de cider (onder de nek) bottelen en op een koele plaats bewaren.
De afgewerkte cider wordt gekoeld geserveerd en direct gedronken, totdat een klein laagje schuim is neergedaald.
