Chechil is de echte naam voor gerookte kaas gevlochten in strakke, mooie vlechten. Deze vorm is slechts een van de variëteiten. Deze kaas is een nationaal Kaukasisch gerecht en wordt uitsluitend met de hand gemaakt.
algemene informatie
Chechil heeft een ongewone smaak die doet denken aan suluguni. Dit komt door het feit dat beide kazen zijn gemaakt van vergelijkbare ingrediënten. Het meest opvallende verschil is de zure smaak van de varkensstaart. Chechil is, net als suluguni, gebaseerd op koemelk. Het proces van het vormen van het eindproduct is radicaal anders.
Pigtail geschiedenis
De auteur van de ongewone vlecht is Karan Abrahamyan, die lange tijd de functie van hoofd van de kaasafdeling bekleedde. Het idee wordt bevestigd door een speciaal patent. De varkensstaartvorm is geen nationale traditie voor het maken van chechil-kaas. Dit is slechts een publiciteitsstunt die de aandacht van kopers moest trekken.
Traditionele Kaukasische chechil wordt achtergelaten in de vorm van draden of ze worden in speciale containers gevuld. Er is een zogenaamde kwaliteitsnorm. Met een naald kunt u de juistheid van de kaasproductie controleren. Als de draad gemakkelijk door het oog gaat, dan is dit een hoogwaardige en echte chechil.
Productieproces
Het proces van het maken van chechil-kaas bestaat uit verschillende fasen. Eerst wordt koemelk verwarmd tot 30-35 graden. Vervolgens wordt er pepsine aan toegevoegd, een enzym van dierlijke oorsprong. Dankzij deze combinatie van ingrediënten verandert de melk in een zeer dikke en elastische massa. Het mengsel wordt opgewarmd tot een temperatuur van 57-60 graden, waarbij het melkmengsel uiteenvalt in vlokken.
Vervolgens wordt de kaasblanco naar de zon gestuurd. De chechil wordt enige tijd opgewarmd door de zonnestralen, waarna het meest cruciale moment komt. Kleine kaaskoekjes worden met de handen uitgerekt tot dunne lange draden. In de oudheid was er een standaard in Armenië - de dikte van de kaasdraad mag niet groter zijn dan 1 mm.
De laatste stap bij het maken van chechil is de vorming van de vlechten zelf. Soms worden de draden eenvoudig in ballen gewikkeld en in een zoute oplossing gedompeld. Vervolgens wordt de chechil in ballen gevormd of gevlochten. De kaas ligt een maand in een gezouten oplossing, dus de productie ervan is niet alleen erg moeilijk, maar ook een lang proces. Soms wordt chechil gemengd met wrongel om een meer delicate consistentie te verkrijgen.
Een gouden korst op de vlecht verschijnt als gevolg van het roosteren. Dit proces is niet nodig, maar na warmtebehandeling wordt de smaak van chechil rijker. Daarom zijn vlechten zo populair als biersnack of hartig ingrediënt in salades.
