Sovjet-snoepjes zijn een van de helderste herinneringen voor degenen die leefden en opgroeiden in het tijdperk van de USSR. En dit is niet alleen een kwestie van nostalgie naar het verleden. Het is alleen zo dat in moderne zoetwarenproducten het zeldzaam is dat een volledig natuurlijke samenstelling wordt gevonden, zonder de toevoeging van verschillende versterkers, vervangingsmiddelen, conserveermiddelen. Daarom zijn dergelijke snoepjes helaas niet bestand tegen enige vergelijking met de snoepjes uit het Sovjettijdperk. Het is niet voor niets dat sommige merken tegenwoordig kopers proberen aan te trekken door populaire recepten uit de USSR te herhalen.
Meringuetaart
Deze delicatesse van zoetwaren leek uiterlijk op een witte luchtwolk. Het bestond uit twee helften verbonden door botercrème of fruitjam. De cake had een knapperige en zeer delicate textuur die bij de eerste hap aangenaam op de tong smolt.
Vandaag kun je dit klassieke recept thuis herhalen. Houd voor meringues een verhouding van 1: 2 aan tussen het totale gewicht van de eiwitten en de suiker. Zorg ervoor dat u tijdens het kloppen citroenzuur aan de massa toevoegt met de punt van een mes. Droog de cakevormpjes 1,5 uur in de oven bij een temperatuur van 100 graden.
Taart "Aardappel"
De lekkernij kreeg zo'n interessante naam dankzij de karakteristieke ovale vorm en een decoratie van witte crème, die bovenop was aangebracht en enigszins aan aardappelscheuten deed denken. Trouwens, in de Sovjettijd werden deze cakes soms gemaakt in de vorm van dierenfiguren, ballen, kegels.
Je kunt veel recepten voor de Sovjet-aardappel op internet vinden, maar geen van hen lijkt volgens immigranten uit de USSR op een legendarisch dessert uit het verleden. Feit is dat deze cake aanvankelijk werd bereid uit de overblijfselen van andere zoetwaren. De totale massa bestond uit biscuit, zandkoek, bladerdeeg, garnituren van cakes en cakes met room of jam. Als gevolg hiervan werd de unieke smaak verkregen, die zo dol was op de Sovjet-zoetekauw.
Taart "Korzinochka"
Cake "Korzinochka" bestond uit een basis gemaakt van zanddeeg, jam en delicate botercrème. Het meest gebruikte recept was vla of eiwitroom. Van bovenaf was de delicatesse soms versierd met eetbare paddenstoelen, en hun poten waren gemaakt van schuimgebakjes en de doppen waren gemaakt van deeg.
De Sovjet-banketbakkers leenden de basis voor het recept uit de Hongaarse keuken. In totaal werden in de USSR meer dan een dozijn items van "Korzinochek" gemaakt: met marshmallows, jam of gelei, met fruit en bessen, melk en notenvullingen.
Koek duivenmelk"
Dit dessert heeft zijn populariteit in onze dagen niet verloren. Het kan gerust de trots van de Sovjet-banketbakkerij worden genoemd. Het cakerecept werd tenslotte uitgevonden in 1978 in het Moskouse restaurant "Praag". Exquise, delicate smaak en luchtige textuur veranderden "vogelmelk" al snel in een van de meest populaire zoetwarenproducten van zijn tijd.
Geen wonder dat de cake een speciale eer kreeg en het eerste gepatenteerde product in de geschiedenis van de USSR werd. De exclusieve delicatesse werd ook gewaardeerd door de top van het land: "Vogelmelk" werd besteld om de 70e verjaardag van Leonid Brezjnev te vieren.
Eclair taart
De hoogtijdagen van populariteit van eclairs kwamen in de jaren 60 van de vorige eeuw, hoewel het recept voor deze cakes ook te vinden was in Russische kookboeken van de 19e eeuw. De immigranten uit de USSR herinnerden zich ze in de vorm van lange langwerpige buizen, gegoten met glazuur. Binnen werden eclairs gevuld met vla of zachte botercrème.
Vaak werden kant-en-klare kartonnen dozen met een bepaald aantal snoepjes verkocht in Sovjet-winkels. En in elk van hen waren er zeker eclairs. In de regel werden deze custardcakes ook als een van de eersten gegeten.
Wafelrolletjes met gecondenseerde melk
Wafelbroodjes werden door ooggetuigen uit het Sovjettijdperk herinnerd als een onmisbaar attribuut van zelfgemaakte gebakken goederen. Voor hun bereiding werd het zogenaamde "wafelijzer" gebruikt - een apparaat van twee massieve platen. Op een van deze platen werd beslag gegoten en met het tweede deel werd het van bovenaf geperst en in een gelijkmatige laag verdeeld.
Hot tube blanks moesten zo snel mogelijk worden opgerold voordat ze begonnen te breken. Als vulling werd gekookte gecondenseerde melk gebruikt. Het werd niet in winkels verkocht, dus onbaatzuchtige Sovjet-huisvrouwen kookten de delicatesse zelf, hoewel de blikken vaak explodeerden tijdens de bereiding.
Bladerdeegrolletjes met room
In de USSR waren deze rietjes misschien niet minder populair dan eclairs. Ze werden bereid van krokant bladerdeeg en als vulling werd custard, marshmallow, eiwit of kwark gebruikt.
Zelfs nu is het niet zo eenvoudig om deze delicatesse thuis te herhalen. Bladerdeeg is immers nogal grillig en niet elke huisvrouw slaagt erin om al zijn subtiliteiten te begrijpen. Gelukkig nemen buisjes in moderne banketbakkerijen nog steeds een prominente plaats in in het assortiment van populaire taarten.
Ijsje
Tijdens de jaren van Sovjetmacht genoot deze koele delicatesse een oorverdovende populariteit. De autoriteiten van de USSR drongen aan op de groeiende rivaliteit met de Verenigde Staten, die de leider waren in de productie van dit product, om ijs te produceren.
De eerste batch werd uitgebracht in de herfst van 1937 en al snel begonnen de koelinstallaties door het hele land te draaien. Dankzij actieve propaganda en uitstekende smaak werden Sovjetburgers snel verliefd op ijs. Het assortiment van producten, in het algemeen, herhaalde populaire buitenlandse variëteiten van delicatessen. Maar er waren ook hun eigen unieke "uitvindingen" - "Lakomka" en ijs met een roomroos in een wafelkop.
