De Latijnse naam voor zuur is oxalis, wat zich letterlijk vertaalt als "zuur". Deze naam kenmerkt met succes de smaakkenmerken - een zure smaak. En ook oxalis heeft helende eigenschappen, daarom wordt het veel gebruikt in de volksgeneeskunde.
Het gebruik van zuur
Bouillon en infusies op basis van zuur worden aanbevolen voor de behandeling van scheurbuik, verwijdering van wormen en toxines uit het lichaam, overgewicht, stofwisselingsstoornissen, storingen van het spijsverterings- en cardiovasculaire systeem, enz. Hoewel er contra-indicaties zijn: mensen met een lage zuurgraad, bloedstollingsstoornissen, diathese en jicht moeten voorzichtiger zijn met deze medicinale plant.
Oxalis is rijk aan vitamine C en bestrijdt daarom effectief tegen verkoudheid.
Om thuis een afkooksel van zure soep te koken, moet je 1 theelepel nemen. gedroogde kruiden, giet er 100 ml kokend water over en zet 10-12 minuten op laag vuur. Wanneer de bouillon is afgekoeld, moet deze worden gefilterd en verdund met kokend water tot 100 ml. Deze helende thee wordt aanbevolen om drie keer per dag voor maagkanker te drinken, 70-80 ml bij de maaltijd. Dit geneesmiddel wordt ook gebruikt om wonden en schaafwonden te wassen, te gorgelen, enz.
In zijn ruwe vorm wordt zure kers gebruikt om hypovitaminose te behandelen: er wordt sap van gemaakt (geperst uit het bovengrondse deel van de plant). Het wordt aanbevolen om het sap in 1 eetlepel te nemen, gemengd met dezelfde hoeveelheid natuurlijke honing. Dezelfde remedie wordt voorgeschreven voor de behandeling van ulceratieve stomatitis.
Voor kompressen kunt u een infusie als volgt bereiden: 50 g zure bladeren moeten in 450-500 ml wodka worden gegoten en gedurende 10 dagen op een donkere, koele plaats worden bewaard. Vervolgens moet de oplossing worden gefilterd en in het aangetaste deel van de huid worden gewreven. Voor stomatitis wordt de oplossing verdund met gekookt, koud water (verhouding 1: 1) en elke 3-4 uur gespoeld.
Kenmerken van de reproductie van zuur
In zijn natuurlijke habitat groeit oxalis onder bomen in schaduwrijke gemengde bossen, maar tegelijkertijd kan deze plant thuis worden gekweekt. Om dit te doen, moet u de manieren kennen om zuur te reproduceren.
De plant verspreidt zich zeer snel: al snel vult hij het hele gebied.
Als de plant wordt vermeerderd door knollen (ze worden gevormd bij de penwortel), worden ze in potten geplant, bedekt met aarde bovenop en bewaterd. Het wordt aanbevolen om niet meer dan 10 knollen in één pot te planten.
Bovendien reproduceert oxalis door bladeren. In dit geval worden de bladeren met kleine stekken afgesneden en in een bak met water geplaatst. Zodra de wortel verschijnt, wordt de zure kers in een bloempot geplant.
Het reproductieproces van zuur door zaden ziet er als volgt uit: de zaden worden op de grond gezaaid, zonder ze met aarde te besprenkelen, en moeten worden bevochtigd door te sproeien (in geen geval kunnen de zaden niet van bovenaf worden bewaterd met een stroom, alleen sproeien). Na een paar dagen zullen de zaden ontkiemen.
