In de zomer is het zo moeilijk om jezelf een gekoelde zoete delicatesse te onthouden - ijs, vooral omdat velen het als een behoorlijk dieetproduct beschouwen. Eens kijken of dit zo is…
Het grootste nadeel van ijs is dat het niet, zoals een chocoladereep, een hele maand kan uitrekken. Je kunt geen stuk afbreken (zoals bijvoorbeeld van een taart) en delen met een vriend. En helaas bevat zelfs het meest gewone kleine wafelkopje genoeg vet om het tijdens het dieet te vergeten.
Klassiek ijs zonder vulstoffen bevat 12 tot 20 g vet per 100 g. Natuurlijk voorziet GOST ook in een vetvrije versie, maar die is bijna niet te vinden. De consument eist "dat ijs uit de kindertijd", en de producent probeert zijn wens te bevredigen. Ondertussen vereist het recept voor de klassieke versie dat er geen chemische toevoegingen in de samenstelling zitten en boter aanwezig is. Natuurlijk kunnen vetten uit boter vervangen worden door bijvoorbeeld vetten uit kokos- of palmolie, maar dan gaat de kleur en vooral de smaak van het product eronder lijden! En, zoals u zich herinnert, zijn verschillende chemische smaakversterkers en smaakstoffen verboden…
Als je een vetarm ijsje op het aanrecht tegenkomt, dan is het product gemaakt volgens TU. Hier bevat de samenstelling plantaardige analogen van vetten en smaak- en kleuradditieven. Met zo'n ijs stuur je transvetten in je lichaam, die voedingsdeskundigen over de hele wereld de schuld geven van het probleem van overgewicht en ziekten van hart en bloedvaten! Kokos- en palmolie zijn natuurlijk maar bevatten verzadigde vetzuren. Natuurlijk is boter er ook rijk aan, maar de verzadigde zuren die erin aanwezig zijn, hebben een gunstig effect op het lichaam, vooral op het hormonale systeem. Daarom kan het nog steeds de moeite waard zijn om de voorkeur te geven aan volvet ijs: probeer de helft van het glas te eten en de rest naar de vriezer te sturen tot de volgende keer. Of doe een bolletje in een kom, maar versier deze met een groot aantal verse diverse soorten fruit en bessen!
Maar een ijsdessert is niet per se een ijsje! Er is ook sorbet en ijslolly's …
Het vetgehalte van sorbet is erg laag - ongeveer 2 g vet per 100 g lekkernijen. Het caloriegehalte van één portie is dus ongeveer 150-180 kcal. Ook heeft dit ijs een licht luchtige consistentie, dus zelfs een klein gewichtsgedeelte lijkt visueel vrij groot.
Maar voor degenen die afvallen, is het beter om zich te onthouden van fruitijs, ondanks het feit dat het geen vet bevat! In de kern is ijs een analogie van bevroren frisdrank: water en suiker. En frisdrank, als een bron van koolhydraten die de bloedsuikerspiegel onmiddellijk verhoogt, is bij elk dieet verboden.
Hoe zit het met dieetijs?
Meestal bevat dit ijs zeer weinig vet, omdat het gemaakt is op basis van yoghurt. Goed yoghurtijs bevat geen kunstmatige toevoegingen met de "E"-index, maar de samenstelling zal waarschijnlijk plantaardig vet bevatten, wat, zie je, niet erg nuttig voor je is. Als je echter zeker hebt besloten om jezelf in de watten te leggen, dan kun je er beter voor kiezen.
Ook ijs met suikervervangers mag niet ontbreken. Meestal werken sorbitol en aspartaam als zoetstof, minder vaak fructose. Je kunt zo'n toetje af en toe ook betalen, maar bedenk wel dat een grote hoeveelheid van deze sugzams maagklachten kan veroorzaken. De norm is voor iedereen individueel, maar gemiddeld is het ongeveer 20 g, terwijl 100 g ijs 13 g bevat.
