De Marokkaanse keuken wordt door fijnproevers erkend als een van de beste ter wereld. Gevormd op het kruispunt van verschillende invloeden, was ze in staat om het beste te nemen van de kolonialisten en immigranten die deze genereuze landen bewoonden. Een heldere potpourri van specerijen en kruiden, versheid van vis en vlees, een verscheidenheid aan granen en groenten, een schat aan culinaire tradities - dat is wat de Marokkaanse keuken is.
Geschiedenis van de Marokkaanse keuken
De oorspronkelijke bewoners van Marokko zijn Berbers, "vrije mensen", ze bedachten tajine en couscous. De Arabische invasie, die was afgenomen, liet in de Marokkaanse keuken een overvloed aan kruiden, een liefde voor noten en gedroogde vruchten, ongewone combinaties van zoet en zuur na. De erfenis van de Moren waren de olijven en hun olie, citroensap en nieuwe conserveringsmethoden.
Het Ottomaanse Rijk gaf de Marokkanen verschillende kebabs (barbecue). Het bestaan van Marokko als Franse kolonie gaf de keuken zijn laatste glans.
De Fransen leerden de Marokkanen heerlijke broodjes bakken, openden de eerste cafés en brachten de smaak van wijnen bij. Door de inspanningen van zoveel volkeren, gedurende millennia van snijden, is de Marokkaanse keuken een waar paradijs geworden voor fijnproevers.
Kruiden en specerijen populair in de Marokkaanse keuken
Een van de meest populaire kruidenmixen in Marokko bestaat uit:
- gedroogde gember;
- komijn;
- zwarte peper;
- gemalen kurkuma;
- zout.
Het is een potpourri van deze kruiden die in bijna elke tajine wordt gedaan en aan couscous wordt toegevoegd. Over het algemeen is komijn in Marokko een van de meest populaire kruiden; een schoteltje wordt geserveerd samen met een zoutvaatje en een pepervaatje. Een andere populaire specerij is kaneel. Het wordt in tajines, marshmallows gedaan - een traditioneel bladerdeeg, fruitsalades.
Ook saffraan, kardemom, sesamzaad, paprika, anijs en kruidnagel worden veel gebruikt. De meest populaire kruiden in Marokkaanse bazaars zijn peterselie en koriander. Samen met hen worden munt, tijm en marjolein vaak in verschillende gerechten gedaan.
Tijm, bekend en geliefd in de mediterrane keuken, wordt alleen in Marokko gebruikt om nieuwe smaaknuances toe te voegen, niet alleen aan voor- en tweede gangen, maar ook aan desserts.
Oliën en aromatische wateren
Olijfolie regeert zowel in de Marokkaanse keuken als in andere mediterrane landen, maar aangezien de beste olie vaak wordt geëxporteerd, is deze bij het thuis koken vervangen door de goedkopere (voor Marokko) arganolie.
Het heeft een sterke nootachtige smaak die de charme van Marokkaanse gerechten niet schaadt. De Marokkanen erfden van de Turken een liefde voor roze en oranje water, het water wordt veel gebruikt bij de bereiding van desserts, fruitsalades en drankjes.
Noten en gedroogd fruit
Noten en gedroogde vruchten kunnen het nationale voedsel van de Marokkanen worden genoemd. Tijdens de ramadan, en de meeste Marokkanen zijn moslim, moet je voor de maaltijd drie slokjes water drinken en een handvol noten of gedroogd fruit eten.
De meest populaire noten zijn amandelen en walnoten. Van gedroogd fruit worden meestal vijgen, gedroogde abrikozen en pruimen gebruikt, die bij vlees, vis, groenten, granen worden geplaatst.
Hoe en wat te eten in Marokko
De meest populaire soep in Marokko is harira. De recepten variëren afhankelijk van de regio en het seizoen, maar de basis is altijd vlees - rundvlees, lam, kip, tomaten, uien, linzen en kikkererwten met bloemdressing.
Tazhin (tajin) in Marokko wordt zowel het gerecht genoemd als de traditionele gerechten waarin het wordt gekookt. Deze verbazingwekkende constructie van een lage aarden pot en een deksel in de vorm van een scherpe koepel zorgt ervoor dat voedsel gelijkmatig kookt, en al het aroma wordt gecondenseerd in de dampen die zich op het tajine-deksel verzamelen in de vorm van druppels, die terug in het gerecht door de onverbiddelijke wet van de zwaartekracht.
Van alles kan tajine worden gemaakt; vlees en vis, groenten en fruit worden erin gedaan. Enkele typische tagines bestaan uit lamsvlees en noten, lamsvlees met pruimen en amandelen, kip met olijven en ingeblikte citroenen.
Elke regio heeft zijn eigen, bijzondere tajine, waar ze trots op zijn en die als de beste en lekkerste beschouwen. Omdat eten in tajine lang duurt om te koken, doen huisvrouwen er direct na het ontbijt eten in voor het avondeten.
Couscous, in Marokko ook wel seks genoemd, is een van de gezondste voedingsmiddelen ter wereld. Het wordt ten onrechte granen genoemd, maar het is juister om het als een soort durumtarwepasta te beschouwen.
Hoewel couscous nu kant-en-klaar kan worden gekocht, koken Marokkanen het nog steeds vaak zelf, waarbij ze urenlang griesmeel en water met hun handpalmen wrijven om kleine pellets te krijgen die gestoomd zullen worden. Kant-en-klare couscous wordt gekookt en geserveerd als warm bijgerecht bij vlees of groenten, of in salades.
Trouwens, over salades. In Marokko zijn ze verdeeld in twee soorten: gekookt en rauw. Rauwe groenten worden bereid uit groenten op smaak gebracht met olijfolie, specerijen en kruiden. Kant-en-klare, zoals zaaluk, bakula, shakshuka, worden bereid uit een combinatie van groenten en kruiden, gekookt in een pan.
Pastilla kwam vanuit het Spaanse Andalusië naar Marokko. Het werd gebracht door de verbannen Moren in de 15e eeuw. In dit bladerdeeg, krokant deeg, duiven- of kippenvlees, de zoetheid van suiker en kaneel, de stroperigheid van een geurige saus met amandelspijs.
Marokkanen eten meestal vers fruit of salades na de maaltijd. Gebak daarentegen wordt apart geserveerd bij muntthee, die populair is in Marokko. Het wordt in kleine kopjes gebracht met verse plantenbladeren erin. Turkse koffie of koffie met melk wordt ook geserveerd met gebak.
De meest populaire snoepjes in Marokko zijn "gazelle enkels" - halvemaanvormige koekjes met amandelvulling en "sigaren", briutes, ook met minadles.
