De grote Orson Welles, toen hij Negroni voor het eerst probeerde, zei: "Bitter is het beste voor de gezondheid van je lever, en gin is het slechtste. Welnu, er is een compromis gevonden."
Laat je niet misleiden door de eenvoud van het recept, want het oorsprongsverhaal is erg verwarrend.
Het begint allemaal in 1919, toen een zekere graaf Negroni werd geboren, die een reputatie had als een regelmatige bezoeker van de Casonis Vag (later Caffe Giacosa) in Florence. Tijdens een van zijn bezoeken vroeg hij om zijn Americano een beetje sterker te maken, toen besloot de barman Fosco Scarelli de frisdrank te vervangen door gin, en deze combinatie werd een permanente opdracht van de graaf. De rest van de bargasten vroegen al snel om 'Graaf Negroni's drankje' en al snel, vereenvoudigd, werd het gewoon bekend als Negroni.
De wrokkige graaf keerde terug naar Florence toen het verbod in Amerika van kracht werd, en verbood hem zijn favoriete tijdverdrijf in cowboystijl in het Wilde Westen. Hij nam zijn favoriete drankje mee naar huis. Om hem te onderscheiden van Americano, werd zijn cocktail gegarneerd met een schijfje sinaasappel.
Dit verhaal is behoorlijk romantisch, zo niet voor één ding. Historicus Hector Andres Negroni, die hun stamboom onderzoekt, beweert dat een personage als graaf Negroni nooit heeft bestaan.
De echte uitvinder van de cocktail is generaal Pascal Oliver de Negroni. De historicus maakte deze opmerking als een getuigenis van een klant op Amazon.com van Luca Picchi's boek Sulle tracce del conte, La vera storia del cocktail Negroni.
Het artikel New Evidence Negroni werd Invented in Africa - Sorry Italy, uitgegeven door Drinking Cup, vertelt het verhaal van generaal Pascal Oliver de Negroni, die in 1870 vocht in de Frans-Pruisische oorlog. Op een van de partijen vond hij de "cocktail op vermout", de pionier van de Negroni-cocktail.
En het vroegst gepubliceerde recept staat in het boek E1 Bar: Evolution y arte del cocktail van Jacinto Sanfeliu Brucarts in 1949. Het bevatte het volgende recept: 1/4 gin, 1/4 Italiaanse vermouth, 1/2 Campari.
Veel eerder dan verschillende versies van Negroni in druk verschenen, waren er echter cocktails die enorm op Negroni lijken, maar in één zijn ze absoluut identiek. Bijvoorbeeld.
Doug Ford schreef in zijn Cold Glass-blog: “Er is een voorganger van de Negroni, Camparitete genaamd. Zijn eerste publicatie werd gevonden in Boothby's boek World Drinks and How to Mix Them. Het recept bevatte een ons gin, een half ons Italiaanse vermout en evenveel Campari."
Of - Jim Meehan schreef in het PDT Cocktail Book dat "de combinatie van gin, zoete vermout en Campari verscheen in Franse en Spaanse cocktailboeken zoals Cien Cocktails en L'Heure du Cocktail voordat Negroni universeel en beroemd werd."
Maar het meest boeiende van alles is het Campari Mixte-recept in de eerder genoemde L'heure du Cocktail, geschreven in 1929, dat wijst op gelijke verhoudingen van Campari, gin en zoete vermout met een topping van citroenschil, wat precies hetzelfde recept is dat we kennen van Negroni. Dit is het vroegste drankrecept met dezelfde ingrediënten en verhoudingen als Negroni, maar met een andere naam.
Twee jaar eerder was echter de Boulevardier-cocktail geboren, bereid voor Erstine Gwynne door barman Harry McElhone in zijn Harry's NY Wag in Parijs. Het recept werd beschreven in het boek Barflies and Cocktails in 1927. Gwynne was een Amerikaanse emigrant, socialite, de neef van een spoorwegmagnaat en, het belangrijkste in onze geschiedenis, de redacteur van de krant The Boulevardier die de naam van de cocktail bedacht. Recept Boulevardier: 1, 5 delen bourbon, 1 deel zoete vermout, 1 deel Campari, dat erg lijkt op Negroni met één verschil: gin wordt vervangen door bourbon.
Om de verwarring nog groter te maken: George Kappeler in de Dundorado-cocktail gepubliceerd in Modern American Drinks in Chicago ziet een Negroni-link in het recept. Dundorado Cocktail Ingrediënten: 1.5 oz Gin Tom, 1.5 oz Italiaanse Vermouth en 2 Calisaya Dash Bitters. Het laatste ingrediënt is niets meer dan een bittertje op basis van kina schors, maar iets minder zoet dan Campari.
Laten we nu het recept uitzoeken. De cocktail heeft een lichtgevende rode tint. Hij slaagt erin om zowel complex als ongelooflijk eenvoudig te zijn. Het breedste scala aan smaken zorgt voor een heerlijk aperitief, populair over de hele wereld en is een eerbetoon aan de etiquette tijdens het aperitiefuur in Milaan.
De samenstelling van een cocktail kan een van de duizend variaties van verschillende gins en elke zoete vermout bevatten, waarvan de variaties tegenwoordig vrij talrijk zijn. Maar als je de echte Negroni wilt recreëren, dan blijft zo'n component als Campari ongewijzigd', merkt Gaz Regan op.
En verder: "Je kunt met elke andere amaro een variatie op deze cocktail maken, maar zonder Campari is het gewoon geen Negroni."
Een bevestiging hiervan is te vinden in Luca Picchi's boek Negroni Cocktail: “Vergeet niet dat er in de tweede helft van de 19e eeuw andere even opmerkelijke bitters op de markt kwamen, namelijk Gamondi, Moroni, Martini, Bonomelli. Maar geen van hen, met een zekere commerciële reputatie, heeft de ondernemerskracht van Campari kunnen weerstaan."
De meeste formuleringen geven een gelijke verhouding aan van delen van de componenten waaruit Negroni bestaat. Gary Regan stelt in 2003 in The Joy of Mixology dat "je niet moet experimenteren met verhoudingen, omdat balans voorop staat en het gebruik van gelijke delen absoluut noodzakelijk is om de perfecte smaak te bereiken."
Echter, in 2012, Gary werd Gaz en verklaarde dat "je me in de armen kunt slaan als je geen goed drankje krijgt zonder gelijke delen verhouding te houden."
De juiste bereidingswijze is wassen.
Negroni is helemaal niet geschikt voor de drukte van alcohol in een shaker. Het verdient de voorkeur om de ingrediënten op ijs te gieten en in het serveerglas te wassen.
Maar je kunt ook het voorbeeld van Gaz Regan volgen en de was gewoon met je vinger in het glas doen (echter niet als je iemand bedient).
De decoratie van Negroni is een zaagsnede van een sinaasappelschil of een schijfje sinaasappel. Het gebruik van citroenschil wordt als een misdrijf beschouwd.
Het aantal variaties van deze cocktail is voldoende voor een apart artikel. Door een van de componenten te veranderen, kun je een heel ander drankje krijgen. Of het nu Tegroni of Pisconi is, waar gin wordt vervangen door tequila en pisco. Of vul het klassieke recept aan met wat nuance, bijvoorbeeld Fernet Branca dash in de Inferno cocktail.
