Misschien wordt de 21e eeuw de eeuw van de speltpopularisering. De boerderijen van Bashkiria en Dagestan zijn al begonnen met het planten van experimentele gewassen. Dit gezonde natuurproduct zal zeker in trek zijn in dieet- en babyvoeding.
Spelt (Triticum spelta) is een graangewas dat zich van de bekende tarwe onderscheidt door de roodbruine kleur van de korrel, die onverwoestbare films vertoont. De oudste speltkorrels (5 duizend jaar voor Christus) werden door archeologen gevonden aan de voet van de berg Ararat. Helaas raakte spelt met de komst van nieuwe, productievere tarwevariëteiten in de vergetelheid. In termen van voedingswaarde en geneeskrachtige eigenschappen voor de mens kan traditionele tarwe er echter niet tegenop.
Uitgangsmateriaal voor veredeling of waardevol voedingsproduct
Spelt wordt terecht beschouwd als de stamvader van moderne tarwe, omdat er enorme gebieden mee zijn ingezaaid in het oude Egypte, Babylon, Palestina, Mesopotamië aan het begin van de beschaving, toen de landbouw nog in de kinderschoenen stond. Vermelding over spelt is te vinden in de Brockhaus Biblical Encyclopedia, in Homerus' Odyssee, in het sprookje van Poesjkin "Over de priester en zijn arbeider Balda".
Spelt "migreerde" naar Rusland vanuit de Middellandse Zee in de 5e eeuw voor Christus. en vanaf die tijd, tot in de 18e eeuw, nam het bebouwde areaal alleen maar toe. Hoewel durumtarwe toen al succes had, kieskeuriger was in landbouwtechnologie, maar ook productiever.
De wilde speltsoorten (wilde tweegranen, enkelvoudige en dubbele enkelgranen, Urartu-tarwe) legden de basis voor moderne variëteiten. In Rusland wordt de naam gespeld vaak als gespeld gebruikt. In Amerika wordt het "kamut" genoemd, in Armenië "achar". Soms wordt de naam "emmer" uit onwetendheid aangezien voor een aparte variëteit, maar het is nog steeds hetzelfde gespeld.
Omdat de belangstelling van de bevolking voor milieuvriendelijke producten aanzienlijk is toegenomen, proberen veredelaars met behulp van halfwilde speltgranen, die in veel teeltinstituten worden bewaard, nieuwe cultivars te ontwikkelen. Voedingsdeskundigen zeggen dat grof speltgraan, waarvan het grootste nadeel de moeilijke reiniging van het kaf is, een optimale samenstelling heeft van alle voedingsstoffen voor de mens.
Spelt voordelen
Er is natuurlijk nog een nadeel: lage opbrengst. Maar het wordt meer dan gecompenseerd door de pretentie van het graan. Spelt rijpt sneller dan tarwe en vereist geen menselijke tussenkomst. Tenzij je het op tijd moet zaaien en oogsten. De introductie van elke vorm van kunstmest is categorisch gecontra-indiceerd. Deze gebeurtenis heeft niet alleen geen invloed op de opbrengst, maar zelfs schade.
Speltstelen weerstaan trots regen en wind, zonder te buigen of te breken. En het graan, dat volwassen is geworden, verkruimelt niet, terwijl het de film buiten betrouwbaar beschermt tegen ongedierte. Weinig granen zijn groot en van hoge kwaliteit. Maar ze zijn niet het meest geschikt voor het bakken van brood. Tot de 19e eeuw was voedzame speltpap beroemd in Rusland, die huishoudens informeerde over de bereidheid ervan met een ongewoon nootachtig aroma.
De waarde van spelt is het hoge eiwitgehalte (meer dan in een kippenei) en het bevat 18 essentiële aminozuren. Spelt is superieur aan gewone tarwe wat betreft de hoeveelheid sporenelementen en B-vitamines. Door de aanwezigheid van L-tryptofaan wordt spelt beschouwd als een onmisbaar product in de strijd tegen chronische ziekten, bloedarmoede en tumoren. Het is immers juist zijn gebrek dat leidt tot een afname van de immuniteit en een verslechtering van het algemeen welzijn.
Als het lage gehalte aan speltgluten een nadeel is bij het bakken, dan is het een voordeel voor mensen met een glutenallergie. Spelt zal ook diegenen bevallen die willen afvallen. De koolhydraten worden langzaam opgenomen, waardoor je niet snel honger krijgt. Het nuttige graan is al in veel landen erkend en in Rusland is het tijd voor zijn heropleving. Italianen gebruiken immers actief spelt om nationale risotto te bereiden, Indiërs bereiden er garnituren van voor vlees en vis, in veel Europese landen wordt het toegevoegd aan soepen en zoete desserts worden gemaakt van meel.
