Slakken zijn een van de producten die in Rusland als extreem exotisch worden beschouwd, maar in Frankrijk worden ze vaak geserveerd als snack met kruiden en aromatische olie, hete sauzen of gewoon wit brood. Als u deze mosselen wilt behandelen als een echte Fransman of een verfijnde Française, moet u zich vertrouwd maken met de regels voor het gebruik ervan.
Hoe slakken worden gegeten
Slakken worden gekookt of gebakken gegeten; hun vlees is vaak een ingrediënt in een complexer gerecht. Voor het koken worden schaaldieren gewassen en vervolgens gekookt of gebakken. Als je de slakken wilt koken, breng dan een paar liter water aan de kook, voeg dan de slakken toe en kook, af en toe roerend, 5 minuten. Haal het vlees uit de darmen, spoel het af in azijn en daarna in water om het slijm te verwijderen, kook het dan opnieuw met kruiden, zout en peper. Slakkenvlees wordt in risotto gedaan, groene salades, geserveerd met pasta, er wordt julienne van gemaakt.
In restaurants worden vaker gebakken slakken in schelpen geserveerd. Maak eerst een massa gehakte sjalotten, knoflook, zachte boter, citroensap, zout en gehakte peterselie. De gewassen en gedroogde mosselen worden bedekt met een oliemengsel en 20 minuten in de koelkast geplaatst en vervolgens gebakken. In zeer dure restaurants wordt een nog complexer gerecht van slakkenvlees bereid - malse stukken worden gebakken in bladerdeegmanden met een saus van zware room, spinazie en parmezaanse kaas.
Hoe slakken worden geserveerd
Meestal doen zich problemen voor bij de levering en het gebruik van slakken in schelpen. Voor hen is er een speciale serveerschaal met kleine inkepingen, waardoor ze met het gat naar boven kunnen worden geplaatst zodat het sap er niet uitloopt. Aangezien de Franse naam voor eetbare slakken escargot is, draagt zo'n gerecht, evenals keramische of gietijzeren schalen om ze te bakken, de mooie naam escargot of escargotniere. Een escargotnière is alleen beschikbaar voor een even aantal schelpdieren - 6, 12 of 24.
Volgens de etiquette worden slakken geserveerd met een speciale tang en een kleine dunne vork met een lange steel met twee tanden. Omdat de slakken glad en heet zijn, worden ze vastgehouden met een speciale tang (ook wel escargotpincet genoemd) terwijl het vlees met een vork wordt verwijderd. Daarna wordt het plakje in de saus gedompeld en gegeten met een plakje stokbrood, weggespoeld met witte wijn. Als je geen tang bij de hand hebt, kun je volgens de etiquette de slak in je hand nemen, hem in een servet wikkelen en het vlees verwijderen. Als slakken zonder schaal worden geserveerd, wordt hun vlees net als alle andere gegeten - met een tafelmes en vork.
Welke slakken zijn geschikt voor voedsel?
Hoewel er ongeveer 100 soorten eetbare slakken in de wereld zijn, zal het niet gemakkelijk zijn om er een in je tuin te vinden als je niet ergens in Frankrijk of het Middellandse Zeegebied woont. Dit is waar de meeste van deze eetbare weekdieren het liefst leven. Een van de allereerste slakken, die door de oude Grieken en Romeinen werd gegeten, heet Bourgondië of, ter herinnering aan zijn glorieuze verleden, Romeins. Het bereikt een lengte van 10 centimeter en heeft een rond, crème of lichtbruin lichaam. Deze slakken zijn zo populair dat ze in heel Europa worden gefokt, maar ook in de Verenigde Staten en sommige Aziatische landen. In het wild worden ze echter bijna vernietigd, dus worden ze in de meeste Europese landen beschermd.
De gastronomische rivaal van de Romeinse slak is de Turkse slak. De jaarlijkse import van deze weekdieren bereikt 600 ton. Deze slakken komen voor in het zuiden van Rusland. Ze bereiken een hoogte van 2 centimeter en onderscheiden zich door een bruin schild met crèmekleurige lengtestrepen.
Maar zelfs als je het geluk hebt een eetbare slak in je tuin te vinden, kun je hem niet meteen opeten. Slakken die in het wild zijn verzameld, moeten twee weken met maïsmeel worden gevoerd, wachtend tot alle schadelijke stoffen eruit zijn vrijgekomen.
