Gorchak, of galpaddestoel, lijkt erg op de nobele boletus. Alles wordt echter beperkt door de uiterlijke gelijkenis - bitterheid wordt niet aanbevolen voor voedsel, zelfs het kleinste stukje zal hopeloos een heerlijk gebraden champignons of soep verpesten.
Uiterlijk en functies
De galzwam (bittere paddenstoel) behoort tot de pijnlijke familie. Het is wijdverbreid in Centraal-Rusland, groeit vaak in dennen- en sparrenbossen, zelden gevonden in loofbossen. Gorchak is te vinden in de buurt van verrotte boomstronken en omgevallen boomstammen. Kortom, het mycelium bevindt zich aan de rand en randen van het bos, in een dicht bos groeit de galschimmel niet. Kolonies zijn klein, 2-3 exemplaren worden op één plaats gevonden. De eerste galzwammen verschijnen begin augustus, de laatste in de late herfst.
Uiterlijk lijkt bittere paddenstoel erg op boleet, het is niet voor niets dat een van de populaire namen een valse porcini-paddenstoel is. Sommige exemplaren zijn perfect geschikt voor boletus of zelfs voor espenpaddenstoelen. De dop is zeer volumineus, wordt dikker met de leeftijd. Afhankelijk van de regio en de bodemsamenstelling varieert de kleur van de hoed van roodachtig tot diep kastanjebruin. Het been is dik en sterk, witgrijs. Een volwassen paddenstoel is indrukwekkend groot, de hoogte is 7-9 cm.
Het onderste deel van de dop is netvormig, gebroken wit of bruinachtig. Bij de fout krijgt de paddenstoel snel een roze tint - door deze functie is het gemakkelijk om een valse boletus van een echte te onderscheiden. Gorchak wordt zelden aangetast door insecten - dit is een andere belangrijke eigenschap waarmee je een oneetbare paddenstoel kunt afwijzen.
Is het mogelijk om galpaddestoelen te eten?
De eetbaarheid van de valse boletus is een controversieel onderwerp onder kenners van wilde planten. Gorchak behoort niet tot de giftige, maar het wordt niet aanbevolen om het te eten. De concentratie van gevaarlijke gifstoffen die zich in de lever kunnen ophopen en het lichaam geleidelijk vergiftigen, is erg hoog en hangt niet af van de plaats van groei en de leeftijd van de schimmel. Toxines stimuleren de afscheiding van gal, enige tijd nadat ze de maag zijn binnengekomen, kan een persoon duizeligheid, zwakte en buikpijn voelen. Bovendien sluit de intens bittere smaak het gebruik van bitterzoet voor de bereiding van de meeste gerechten uit. Zelfs de gebruikelijke methoden van ervaren paddenstoelenplukkers redden niet: vele uren koken, invriezen, weken. Een klein portie mosterd zal een braadstuk of stoofpot hopeloos verpesten, dus het verzamelen van een galpaddestoel voor een experiment is het niet waard. Het is ten strengste verboden om er gerechten van te voeren aan huisdieren, maar zij zullen zelf de traktatie weigeren vanwege de bittere smaak.
Culinaire experts die gespecialiseerd zijn in de bereiding van wilde planten raden de enige optie aan voor het bereiden van bittere pot - beitsen. Azijn, citroenzuur en een grote hoeveelheid zout verwijderen bitterheid en maken valse eekhoorntjesbrood voorwaardelijk geschikt om te eten. Het proces is echter erg ingewikkeld, het omvat drie dagen weken met constante waterverversing, toevoeging van zout, knoflook en actieve kool. Het is beter om in het bos te verzamelen of nobele eetbare paddenstoelen te kopen - het is gemakkelijker om ze te koken en de gerechten blijken smakelijker en gezonder te zijn.
