Cognac is een drank van nobele amberkleur met een veelzijdige, rijke fluweelachtige smaak. En alleen de Fransen beheersen de kunst om jonge wijn om te zetten in vurige alcohol met een rijk aromaboeket.
De geschiedenis van de opkomst van cognac
Cognac - de grootste stad in het departement Charente, was een ontwikkeld commercieel centrum voor de verkoop van zout. Lokale wijnen werden geproduceerd voor persoonlijk gebruik en een beetje voor de verkoop. Nederlandse kooplieden die zout kwamen halen en lokale drankjes hadden geproefd, begonnen wijn te kopen en te exporteren.
De Fransen richten zich op de opkomende vraag en beginnen wijngaarden uit te breiden en de productie te ontwikkelen. Doordat de kwaliteit van de jonge wijn niet in orde was, is de drank tijdens het transport gaan bederven, verzuurd en uitgeblust. Toen probeerden de Nederlanders door distillatie "verbrande wijn" te bereiden. De resulterende wijnalcohol verdroeg gemakkelijk transport, verloor zijn kracht niet en verslechterde niet.
De vindingrijke Nederlanders hoopten dat ze bij thuiskomst de wijn zouden kunnen herstellen door water aan het distillaat toe te voegen. Tot grote teleurstelling van de onderzoekers slaagden ze er niet in wijn, maar ze hielden van de nieuwe vorm van alcohol. De nieuwe drank werd bekend als brandwijn, en daarna brandewijn.
De Fransen zagen al snel de voordelen van het nieuwe product in. Daarnaast hebben de provincies de belasting op de wijnexport fors verhoogd. Wijnmakers ontwierpen distillatieketels, verbeterden de technologie en begonnen het resultaat van distillatie te verhandelen.
In de 12e eeuw ontdekten industriëlen dat dubbele distillatie een hogere kwaliteit en zuiverder wijnalcohol opleverde. Sindsdien wordt de wijn dubbel gedistilleerd. En tijdens een lange reis bleef de alcohol geruime tijd in eikenhouten vaten.
Toen de drank uit vaten voor de verkoop werd gehaald, werd opgemerkt dat de vloeistof een nobele gouden kleur en een bijzonder aangename smaak kreeg. Alcohol begon in zijn pure vorm te worden geconsumeerd. Alle sterke dranken die uit de Franse Charente werden meegebracht, werden "cognac" genoemd.
Moderne productie van cognac
Het huidige cognacproductieproces verschilt niet veel van de productie van de 12e eeuw. Aan de druiven worden speciale eisen gesteld, waaruit vervolgens cognac wordt geproduceerd. Bessen van de variëteit Ugni Blanc worden beschouwd als de optimale grondstof, de wijn is erg zuur, met een laag suikergehalte.
Het oogsten gebeurt voornamelijk met de hand om verslechtering van de kwaliteit van de grondstoffen te voorkomen Bij het extraheren van druivensap worden speciale persen gebruikt. Het is verboden om de bessen droog te persen, anders kan er druivenpitolie in de vloeistof komen, wat de smaak van de drank merkbaar zal verstoren.
Na de fermentatie wordt de resulterende wijn onderworpen aan primaire distillatie. Ze gebruiken een speciaal gevormde Charentes-alambiek met een inhoud van 5000 liter. Secundaire destillatie wordt uitgevoerd in een ketel met een volume van niet meer dan 30 decaliter.
De wetten van de cognacproductie vereisen dat de distillatie strikt op 31 maart wordt uitgevoerd. Het aftellen naar veroudering voor elke cognac begint dus vanaf 1 april.
De primaire veroudering van cognac wordt uitgevoerd in geroosterde eikenhouten vaten. Het hout voor de verpakking mag alleen uit de bossen van Limousin of Tronse komen. Cognac wordt in dergelijke vaten bij een bepaalde vochtigheid en temperatuur niet langer dan 5 jaar bewaard. Vervolgens wordt het in oude vaten gegoten, waar het geleidelijk in volume afneemt, de sterkte vermindert en 42 -50 graden bereikt.
Experts bepalen de piek van veroudering en daarna wordt de cognac in glazen containers gegoten, waarin hij tientallen of zelfs honderden jaren kan worden bewaard.
Om een bepaald merk drank te verkrijgen, wordt cognac gemengd - bepaalde soorten alcohol worden gemengd. Om een bepaald alcoholpercentage te bereiken, wordt, als de cognacalcohol te sterk is, gedestilleerd water toegevoegd. De toevoeging van karamel en suiker is officieel toegestaan, maar de beroemde cognachuizen zijn er trots op zulke 'trucjes' niet te gebruiken.
