Amerikaanse whisky, een vintage drankje, heeft een rijke geschiedenis die zeer vakkundig past bij zijn voortreffelijke smaak en kwaliteit. Door vele oorlogen, triomfen, verboden en opstanden vond whisky zijn weg en overleefde het nog steeds.
Primaire bronnen
De geboorteplaats van Amerikaanse whisky is terug te voeren tot de staten Virginia, Maryland en Pennsylvania in het oosten van de Verenigde Staten. In 1791 werd whisky gebrouwen als roggeproduct. De toen zittende president zag de onderneming als een belofte van extra inkomsten en probeerde daarom belasting te heffen, wat op openlijk verzet stuitte. Dit fiasco werd bekend als de 'whiskey-rebellie'. Ierse pioniers die zich vestigden in de heuvelachtige staten Tennessee en Kentucky waren de eersten die Amerikaanse whisky brouwen.
Ze stuitten op helder, kalkrijk water en veel hout, waardoor ze vaten konden maken voor transport en opslag. Maïs, het belangrijkste ingrediënt in whisky (goed voor 51% van de totale ingrediënten) was ook overvloedig aanwezig. In dit stadium van zijn creatie zag Amerikaanse whisky een verdere scheiding van twee reguliere merken: sour mash en bourbon. Elk van deze merken, hoewel ze verschillende smaken en ervaringen bieden, hebben hun eigen niche uitgestippeld en hadden een sterke reputatie voor onderscheidende Amerikaanse drankjes. Het merk zure puree blijft trouw aan zijn roots en wordt nog steeds voornamelijk in Tennessee geproduceerd. Het is niet verwonderlijk dat zure puree de trots en vreugde is geworden van deze bergachtige, zuidelijke staat.
Amerikaanse whisky, een vintage drankje, heeft een rijke geschiedenis die zeer vakkundig past bij zijn voortreffelijke smaak en kwaliteit. Door vele oorlogen, triomfen, verboden en opstanden vond whisky zijn weg en overleefde het nog steeds.
Ontwikkeling
Tegen 1870 was de whiskyhandel in heel Amerika goed ingeburgerd. Bekende politici, Thomas Jefferson, George Washington, Benjamin Franklin en zelfs Abraham Lincoln, die allemaal een vergunning hadden voor alcohol, namen op de een of andere manier (meestal privé) deel aan de handel. In dit stadium was de wetgeving gericht op het waarborgen van het toezicht op de productie van whisky, en deze bepaling begon van toepassing te zijn. De wetgeving was echter niet erg streng - en het kon gewetenloze handelaren er niet van weerhouden om vervalsingen over te dragen, verpakt in whiskyflessen en als zodanig gemarkeerd; dit toezicht was bijzonder moeilijk omdat het vervoer tussen distilleerderijen en leveranciers naar de tavernes van klanten werd uitgevoerd met paardenkoetsen en buggy's.
Al snel werd ontdekt dat verzegelde en geëtiketteerde flessen de enige manier waren om oplichters op afstand te houden. George Barvin Brown begon deze praktijk en verkocht aanvankelijk alleen aan artsen en artsen. Al snel begonnen gerenommeerde tavernes hun flessen te etiketteren. Na enig verzet van andere handelaren die de verkoop van ondermaatse whisky de nek omdraaiden, werd de trend een standaard handelspraktijk (vooral toen consumenten elk product afwezen dat in niet-verzegelde flessen kwam). Verzegelde flessen met een bedrukt etiket zijn de beste manier geworden om echt geld te verdienen met het verkopen van whisky.
Bij andere evenementen in 1897 werd een andere wet aangenomen die klanten de authenticiteit van hun whisky garandeerde. Onder leiding van kolonel Edmund Haynes Taylor Jr. en minister van Financiën John G. Carlise is de wet bedoeld om ervoor te zorgen dat aan de normen voor de verkoop van "directe" whisky wordt voldaan. De Bond Bottled Law was geboren, wat betekent dat whisky direct (50% alcohol per volume) moet zijn en in één distillatieseizoen onder één distilleerder en één distilleerderij moet worden geproduceerd. Het moest ook gedurende ten minste vier jaar worden opgeslagen in een federaal magazijn onder toezicht van de Amerikaanse overheid. Deze versterkte whisky staat nog steeds bekend als de beste van het beste.
Weerslag en redding
Alcoholmisbruik heeft geleid tot veel drankmisbruik onder Amerikaanse inwoners, wat het verbodsbeleid heeft gestimuleerd. Deze wet was bedoeld als aantasting van publieke waarden. Het tijdperk van het verbod was tussen 1922 en 1933, en deze wetten verboden de productie van alle alcohol; voorstanders van het verbod zagen alcohol als de belangrijkste katalysator voor de problemen in de samenleving. In 1933 was het echter duidelijk geworden dat het verbod een nobel experiment zou blijven, omdat de mislukkingen te zichtbaar waren om te worden ontkend. Amerikaanse whisky overleefde dus deze grote uitdaging, verstevigde zijn bestaan verder en herwon zijn plaats in de harten van Amerikanen.
In 1964 was Bourbon zo'n integraal onderdeel van de Amerikaanse identiteit geworden dat het Amerikaanse Congres het als een 'geweldig product' erkende; deze verklaring was een grote eer omdat het whisky gebruikte om alle Amerikanen te verenigen. Zo werden de wettelijke voorschriften duidelijk vastgesteld voor de kwaliteitsnormen van echte bourbon. Deze normen werden als volgt vastgesteld: minimaal 51% gedistilleerde maïs tot 80% alcohol per volume. whisky mag alleen natuurlijke ingrediënten bevatten (dat wil zeggen dat er naast water geen andere kunstmatige toevoegingen waren toegestaan), en bourbon moest worden gerijpt in speciale vaten die alleen van verkoold eikenhout waren gemaakt. Andere Amerikaanse whiskymerken moesten voldoen aan aanvullende graancontrole-, verouderings- en rijsnormen om in aanmerking te komen voor bepaalde whisky-aanduidingen. Ongetwijfeld waren het deze veeleisende normen die Amerikaanse whisky een keuze gaven.
Enkele van de Amerikaanse whiskymerken die de tand des tijds hebben doorstaan, zijn Jim Beam, Maker's Mark, Wild Turkey en Eagle Rare. Distilleerderijen in Kentucky, Tennessee en Virginia staan open voor rondleidingen en proeverijen om het publiek de oorsprong van echte Amerikaanse whisky te laten ervaren.
