We lezen allemaal het sprookje "The Raap" in de kindertijd, dus we presenteren in algemene termen over wat voor soort groente we het hebben. Laten we deze fantastische schoonheid eens nader bekijken.
De geboorteplaats van raap wordt beschouwd als West-Azië. Dit is een van de oudste planten die meer dan 40 eeuwen geleden door de mens werden gekweekt. De oude Egyptenaren verbouwden op grote schaal rapen, maar beschouwden het als voedsel voor slaven en de armste boeren. In het oude Rome werden gebakken rapen al gebruikt door vertegenwoordigers van alle klassen, en na verloop van tijd verspreidde het zich over West-Europa.
In Rusland is raap lange tijd het belangrijkste voedselproduct geweest, we kunnen er verwijzingen naar vinden in veel oude kronieken. Tot de 18e eeuw was raap de belangrijkste groente in het Russische dieet, maar daarna werd het geleidelijk vervangen door aardappelen. Het bevat vetten, mineralen (vooral rijk aan calcium), vitamine A, C, B1, een aanzienlijke hoeveelheid suikers en vitamine P, en is rijk aan barnsteenzuur.
Rapen worden in het vroege voorjaar gezaaid, zodra de grond opdroogt. Lichte leembodems en een zonnige standplaats zijn het meest geschikt voor dit gewas. Rapen kunnen twee keer per seizoen worden gezaaid, maar voor winterstalling is het beter om de oogst van de zomerzaai te gebruiken.
Raap als groente- en medicinale plant is al sinds de oudheid bekend. Het kan op veel manieren worden bereid: bakken, koken, stoven, vullen, er een ovenschotel van maken of een lichte salade van maken. Het kan lange tijd op een koele plaats worden bewaard zonder zijn helende eigenschappen te verliezen.
Raap wordt gemakkelijk door het lichaam opgenomen, daarom wordt het vaak aanbevolen voor babyvoeding, omdat het door het hoge calciumgehalte kan dienen als een goed profylactisch middel tegen rachitis, botten en bloed, en heeft ook een antiseptische, anti- ontstekingsremmend, diuretisch, uitstekend analgetisch en wondhelend effect.
