Culinair snijwerk is de kunst van het decoreren van gerechten met een mes en handen, artistiek snijden van producten. Alledaagse recepten zien er veel aantrekkelijker uit.
Je kunt het snijwerk zelf onder de knie krijgen zonder cursussen te volgen van professionele koks. Er zijn speciale messen om met fruit te werken, maar in het begin kom je wel uit met één goed geslepen mes van hoogwaardig staal, met een scherpe punt. Om groentestructuren stabieler te maken, worden ze in zeer dunne ringen en platen gesneden.
Papieren handdoeken zijn een goede hulp bij het werk, omdat het snel vrijkomende sap bijdraagt aan het wegglijden van de gesneden elementen en het verlies van vorm. De dunne sneden worden eerst op een papieren handdoek gelegd en gewacht tot al het overtollige vocht is opgenomen. De belangrijkste vaardigheid die je moet beheersen om in de eerste plaats te snijden, is het heel dun snijden van groenten, niet meer dan 2 mm of zelfs dunner. Tegelijkertijd is de pulp het meest plastic, het breekt en barst minder.
Het is de moeite waard om niet alleen aandacht te besteden aan verse, maar ook aan ingelegde, ingelegde en ingelegde komkommers, die, in vergelijking met verse, nog plastischer en gehoorzamer zijn.
Uit komkommerplaten kan een mooie roosvormige bloem worden gevormd. De roos komt volumineus uit de langwerpige gedraaide bladeren en ziet er aantrekkelijk uit in combinatie met alle producten. Voor de voorbereidende fase wordt de groente in dunne plakjes langs de vezels gesneden en op een papieren handdoek gelegd zodat het sap wordt opgenomen. Na een paar minuten moeten de borden op de handdoek worden omgedraaid, de handdoek, indien nodig, worden vervangen.
Het is noodzakelijk om tandenstokers naast het werkveld te leggen, ze voor te bereiden en indien nodig uit de individuele verpakking te halen. Het eerste bord komkommer wordt opgerold tot een buis. Wanneer het eerste vel is gevouwen, wordt het tweede erin gestopt, tussen de punt en de muur. De kruising wordt geklemd met de vinger van de linkerhand, met de rechterhand tegelijkertijd wordt de komkommerstrook opnieuw gedraaid, waardoor het volume van het bloemblad ontstaat en rond de gevormde kern wordt gevouwen. Doe hetzelfde met een paar strips, waarbij je de kern met je vrije hand vasthoudt.
De resulterende structuur moet worden gefixeerd, en dit is waar tandenstokers voor nodig zijn. De roos wordt kruiselings doorboord, op een schaal gelegd, het krijgt stabiliteit door tandenstokers en lagere bloembladen. Je kunt groente-, vis- of vleesstukken versieren met dergelijke komkommerbloemen, op het oppervlak van salades zien dergelijke elementen er ook harmonieus uit.
Dezelfde techniek kan worden gebruikt met andere groenten en fruit, zoals tomaten of wortelen, bieten, radijs en radijs.
Het is nog gemakkelijker om een bloem van plakjes komkommer te verzamelen, en het enige verschil zit in de manier van snijden. Hoe groter de komkommer wordt gekozen voor deze montageoptie, hoe volumineuzer de bloem zal worden. De komkommer wordt over de vezels gesneden, de cirkels worden op een papieren handdoek gelegd en omgedraaid totdat al het overtollige sap is opgenomen. Om een bloem te vormen, wordt een strook verzameld uit overlappende cirkels.
De resulterende strook wordt in een buis gevouwen en de cirkels vouwen zichzelf en vormen de vorm van een bloem. De structuur wordt kruislings met twee tandenstokers vastgezet en stabiliteit op vlakke oppervlakken wordt bereikt door het onderste deel van de cirkels af te snijden. Aan de afgeronde uiteinden zal de roos naar één kant vallen. Op deze manier kunnen grote en kleine elementen worden gemaakt en kan hun hoogte worden aangepast door min of meer hun randen af te snijden.
