Gevallen van de verkoop van honing van lage kwaliteit komen vaak voor. Onrijpe en oude honing, gefermenteerd of met toevoeging van onzuiverheden zoals sappen, water, glucosestroop of zetmeelsiroop, valt onder de definitie van honing van lage kwaliteit.
Als je de lepel uit de container draait, wordt er echte rijpe honing omheen gewikkeld in plooien als een lint en stroomt naar beneden in doorlopende draden. Wanneer het in potten wordt gegoten, ligt het in een glijbaan en een liter rijpe honing is bijna 1,5 kg. Onrijpe honing bevat veel water en vloeit daardoor makkelijk uit een lepel. Dezelfde looks en honing, verdund met water of kunstmatig verkregen in een centrifuge uit niet-verzegelde honingraten. Zure honing of een persoon die begint te verzuren, zal zich op dezelfde manier gedragen.
Als we het niet hebben over kastanjehoning of honing van witte acacia, die een heel jaar in vloeibare toestand kan blijven, dan kristalliseert deze nuttige delicatesse in de regel in de herfst. Maar het is onmogelijk om alleen op deze factor te focussen, omdat honing van bijen die worden gevoed met suikersiroop ook gekristalliseerd is. Maar er is geen voordeel voor het lichaam van dit product. Een ervaren persoon zal kristallen van suikerhoning kunnen onderscheiden, omdat ze harder en groter zijn, en hoe meer sucrose ze bevatten, hoe grover ze zijn. Gerijpte kwaliteitshoning schuimt nooit. Schuim betekent het begin van de fermentatie en de onrijpheid van het product. Dode bijen, was en stukjes gras die in de stof drijven, betekenen niet 100% natuurlijkheid van het product en de kwaliteit ervan.
Vaak voegen gewetenloze verkopers al deze vreemde items expres toe om honing er natuurlijker uit te laten zien voor niet-geïnformeerde mensen.
Er mag geen delaminatie zijn in een container met honing, omdat griesmeel en melasse vaak op de bodem worden gelegd en alleen honing bovenop wordt gegoten. Onzuiverheden, indien aanwezig, zijn gemakkelijk genoeg om zelfs thuis te identificeren. Honing moet worden verdund in gedestilleerd water in gelijke verhoudingen, grondig worden gemengd en verdund met pure alcohol, waarbij 2 delen van het mengsel worden genomen in 10 delen alcohol. Het mengsel wordt opnieuw grondig geschud. Als honing honingdauw bevat, zal de oplossing troebel zijn, bovendien zal bij een honingdauwgehalte van meer dan 25% een sediment verschijnen.
Het gehalte aan suikersiroop in honing wordt bepaald door er 5-10% lapis-oplossing aan toe te voegen, als er geen bezinksel is, betekent dit de zuiverheid van het product. De hoeveelheid zetmeel en melasse verslechtert de kwaliteit van honing sterk en de aanwezigheid ervan kan worden bepaald door jodium toe te voegen aan het mengsel van honing en gedestilleerd water. Als er zetmeel in het mengsel zit, wordt het meteen blauw. Voor de dichtheid wordt aan honing ook krijt toegevoegd, dit kan worden bepaald door azijn toe te voegen.
Het is voldoende om azijn op honing te laten vallen, en als er kalkachtige onzuiverheden in zitten, zullen ze sissen en schuimen.
Om het een aantrekkelijk uiterlijk te geven, wordt honing die in de winkel wordt gekocht tot hoge temperaturen verwarmd, waardoor het van binnen volledig dood is. Alle nuttige stoffen verdampen na warmtebehandeling en in plaats van honing wordt bijna pure glucose aangeboden. Daarom is het onmogelijk om natuurlijke honing toe te voegen aan hete thee van boven de 37 ° C, de voordelen ervan zullen niet meer zijn dan van thee met suiker. Gekookte honing is volledig transparant, het lijkt op barnsteen en glanst helder. Het vertrouwen wordt vooral veroorzaakt door honing, verzegeld in kammen, omdat het onmogelijk is om ze te vervalsen. Maar zelfs daar kan het een product zijn van suikersiroop dat aan bijen wordt gevoerd. Het is het beste om honing rechtstreeks bij de bijenstal of bij bekende imkers te kopen. Bij het kiezen op de markt is het noodzakelijk om een certificaat van honingkwaliteit te eisen.
