Dumplings, die in verschillende vormen op het menu van bijna elk land voorkomen, zijn terecht populair, vooral omdat hun smaken meer dan gevarieerd kunnen zijn. Daarom is het moeilijk om ondubbelzinnig te zeggen wiens nationale gerecht dumplings is, omdat ze niet alleen in Rusland geliefd zijn. Dumplings in verschillende landen verschillen in vorm, grootte en vulling, evenals in de bereidingswijze, maar één ding verenigt hen: dit zijn kleine pasteitjes met een vulling erin.
instructies:
Stap 1
In Europa zijn dumplings in bijna elk land te vinden. In Italië worden ze tortellini en ravioli genoemd. De eerste lijken qua vorm op kleine vierkantjes en er wordt niet alleen vlees, maar ook kaas als vulling in gedaan. Deze laatste hebben een meer traditioneel uiterlijk en verschillen alleen van de gebruikelijke dumplings in meer miniatuurformaten. Voor de bereiding moet olijfolie aan het deeg worden toegevoegd. In Bulgarije worden knoedels bereid in zure melk en worden kant-en-klare aardappelpuree en boter aan het gehakt toegevoegd. In Duitsland worden dumplings bereid met spinazie in de vulling.
Stap 2
Sprekend over de landen waar dumplings worden bereid, is het onmogelijk om Azië niet te noemen. In Japan worden dumplings gezda genoemd en niet alleen vlees, maar ook verschillende soorten vis en zeevruchten worden er als vulling aan toegevoegd. Het deeg zelf kan gemaakt worden van zowel traditioneel tarwemeel als rijstmeel. Zwarte dumplings, populair in dit land, zien er niet minder origineel uit, in het deeg waaraan inktvisinkt is toegevoegd, waardoor hun kleur verandert. Niet minder recepten worden gebruikt om dumplings te maken in China. Hier worden ze wontons, baozi, jiaozi, dimsams genoemd. Ze verschillen in vorm en vulling. Wontons worden dus meestal gebruikt als vulmiddel voor soep, en jiaozi wordt meestal gevuld met groenten.
Stap 3
Dumplings in de landen van de voormalige USSR hebben ook hun eigen. Er zijn aanzienlijke verschillen, zowel in de vorm van de dumplings als in de vulling, om nog maar te zwijgen van de namen. In Kirgizië en Kazachstan wordt manti traditioneel bereid - grote gestoomde dumplings gevuld met gehakt en pompoen. In Georgië is de analoog van manti khinkali, iets kleiner van formaat, maar niet minder sappig van binnen. In Tadzjikistan is dit een dushbara, in de vulling waarvan niet alleen schapenvlees wordt toegevoegd, maar ook vet staartvet en veel groen. In Armenië worden dumplings kurze genoemd en worden er veel kruiden en tomatenpuree aan het gehakt toegevoegd. Hun vorm is ook onderscheidend, niet alleen lijkend op een halve maan, maar ook niet aan één uiteinde vast. Door de aanwezigheid van dergelijke gaten in knoedels kunnen vet en bouillon naar binnen dringen. In Litouwen wordt een tovenaar bereid, waarvoor ook paddenstoelen aan het gehakt worden toegevoegd.
