Ondanks de wereldwijde bekendheid van het Weense bakken, zijn er veel recepten beschikbaar en acceptabel voor thuisgebruik. Populair onder huisvrouwen zijn Weense gebakjes en zandkoekjes, waar je gemakkelijk en snel geraspte Weense koekjes met jam van kunt maken.
Wenen wordt terecht beschouwd als de zoetwarenhoofdstad van Europa, maar in feite heeft het deze titel al lang op wereldniveau gewonnen. Veel liefhebbers van zoetigheden proberen naar Oostenrijk te reizen om daar authentieke Weense gebakjes te proeven. Als je geluk hebt, kun je deelnemen aan een masterclass over de bereiding van een Weense strudel, die traditioneel wordt gehouden in de keizerlijke zomerresidentie van Schönbrunn.
Weense banketgeheimen
In feite heeft de Oostenrijkse keuken de beste tradities van de culinaire kunst van verschillende landen geabsorbeerd, en elke regio van een kleine staat wordt aangetrokken door de geneugten die inherent zijn aan het buurland. Dus, Salzburg leende veel van de Italiaanse keuken, Seefeld staat onder Duitse invloed, Vorarlberg staat onder Zwitserse invloed.
De geschiedenis leert dat de meest bekwame koks uit het hele grondgebied van het Oostenrijks-Hongaarse rijk, dat toen Oostenrijk was, naar Wenen stroomden. Zelfs toen was het concept van de Weense keuken geboren. Maar daarin vind je veel kenmerken die kenmerkend zijn voor de keuken van Hongarije, Bohemen, Beieren, Slovenië, Tsjechië - de landen die deel uitmaakten van het rijk.
Turkije ging niet voorbij aan zijn aandacht, militaire conflicten waarmee de Oostenrijkers fervente koffieliefhebbers maakten. Het is tenslotte koffie die wordt geserveerd met zoetigheden en desserts in tal van Weense cafés, die een symbool zijn geworden van de hoofdstad. Er wordt aangenomen dat de beroemde apfelstrudel ook uit Turkije komt. Maar de meningen van experts over deze kwestie verschillen. Sommigen beschouwen dit gebak als Tsjechisch, anderen - Hongaars, weer anderen beschouwen het als oorspronkelijk Duits, aangezien Strudel "wervelwind, trechter, tornado" betekent.
Het dunste en meest delicate strudeldeeg draait echt in de vorm van een trechter - een rol, waarin allerlei soorten fruitvullingen worden gelegd. Een van de oude kookboeken zegt dat het getrokken deeg zo dun moet zijn dat je er een liefdesbrief doorheen kunt lezen terwijl je het in het licht houdt.
Een ware prestatie van Weense banketbakkers
Je kunt veel discussiëren over wie het recept voor dit of dat gebak heeft uitgevonden, maar Weense banketbakkers hebben het recept bewaard en verbeterd voor vele soorten muffins, gebakjes, cakes, die over de hele wereld worden verkocht. Een croissant, beschouwd als een symbool van de Franse keuken, is bijvoorbeeld een voorbeeld van Weens gistdeeg.
De Weense croissant is gemaakt van meermaals gezeefd meel voor zuurstofverrijking, het hoogste vetgehalte. Experts in hun vak zijn van mening dat de luchtvochtigheid in de kamer, de temperatuur bij het rijzen van het deeg en het bakken, evenals de stemming van de bakker belangrijk zijn.
Het maakt niemand uit wie de "auteur" is van bogel (zandkoekjes met noten), golachna (bladerdeeg enveloppen met kwark), Lani's rug (chocoladetaart), kaneelslakken, want deze zoetheid is nergens lekkerder dan in een Weens café. Alleen door de geur van Weense gebakjes te ruiken, kun je de waarheid begrijpen van de woorden van Stefan Zweig, die Wenen de stad van de geneugten noemde.
In elk café krijgen toeristen allereerst de Weense chocoladetaart "Sacher" aangeboden, die in 1832 verscheen als gevolg van de verwarde acties van een onervaren leerling-patissier. In opwinding mengde Franz Sacher te veel ingrediënten, maar de gebakken goederen werden gewaardeerd door de veeleisende prins Metternich. Later opende het recept voor deze cake de weg voor Sacher naar de keukens van vele aristocraten.
Het recept voor een ingetogen cake werd door de kleinzoon van Franz Sacher verkocht aan een van de grootste banketbakkers in Wenen, wat leidde tot rechtszaken. Tegenwoordig is het recept voor de Sachertorte vastgelegd in de Oostenrijkse wet als een symbool van de natie.
