Thee is na gewoon water de populairste drank ter wereld. Er zijn veel soorten en soorten thee, waarvan de meeste mensen zich niet eens bewust zijn.
Zwarte en groene thee
Allereerst is het noodzakelijk om te verduidelijken dat alle soorten thee van dezelfde plant worden gemaakt - de theeboom. De verschillen zitten in welke delen van de plant worden gebruikt om thee te zetten en de manier waarop de bladeren worden geoogst. De meest populaire en gebruikelijke thee in Europa en Rusland is zwarte thee. Het is gemaakt van volledig gefermenteerde (geoxideerde) theeboombladeren. Na het verzamelen worden de vellen onderworpen aan een aantal procedures: gedroogd, gekruld, geoxideerd en gedroogd. Er zijn verschillende soorten zwarte thee: long tea, gegranuleerd, gepoederd en geperst - afhankelijk van de kwaliteit van de grondstoffen. Groene thee is allemaal dezelfde theeboombladeren, maar in tegenstelling tot zwarte thee, die enkele weken fermenteert, wordt de oxidatie van groene thee na een of twee dagen met geweld gestopt door verhitting. Het resultaat is een drankje met een lichte kruidensmaak die minder hard smaakt dan zwarte thee en niet bitter smaakt. Het kan ook baikhov, poeder, betegeld zijn.
Volgens de legende groeide de theeboom uit de eeuw van de grondlegger van het Chan-boeddhisme, Bodhidharma, die tijdens meditatie in slaap viel en, boos op zichzelf, zijn oogleden afsneed. Op deze plek groeide een theestruik, een afkooksel waarvan de slaap werd bestreden.
Andere soorten thee
Wat betreft de andere soorten thee (wit, geel, rood, blauw, pu-erh thee), het verschil tussen hen is in principe allemaal in dezelfde oxidatietoestand, evenals enkele technologische punten. Witte thee bestaat uit theeknoppen en bladeren die een minimale bewerking hebben ondergaan: drogen en drogen. Het slaagt er echter in om sterker te fermenteren dan groene thee, dus de drank blijkt donkerder te zijn. Gele thee wordt als een elitesoort beschouwd, omdat het productieproces nogal gecompliceerd is: de verzamelde theeknoppen "kwijnen" enkele dagen weg in gesloten containers, terwijl het fermentatieproces zorgvuldig moet worden gecontroleerd. Het resultaat is een drankje met een heldere rooksmaak die alleen kenmerkend is voor dit soort thee. Blauwe en rode thee zijn bijna hetzelfde in de manier waarop ze worden gemaakt.
In Europa wordt thee lange tijd uitsluitend als medicijn gebruikt. In het bijzonder nam koning Lodewijk XIV van Frankrijk het om jicht te behandelen.
Het zijn sterk gefermenteerde theebladeren die na oxidatie langdurig worden gekneed om een sterk en scherp aroma te verkrijgen met een lichte nootachtige smaak. Pu-erh-thee is een thee waarvan het fermentatieproces tot meerdere jaren duurt (elite-variëteiten van pu-erh-thee worden tot 30 jaar gerijpt). Grondstoffen hiervoor worden voornamelijk uit oude bomen gehaald, waarna ze in de staat van groene thee worden gebracht en naar "rijping" worden gestuurd - natuurlijke veroudering. Deze thee kan tot zeven keer worden gebrouwen, heeft een krachtig tonisch effect en een originele smaak.
