Degenen die het woord 'narsharab' voor het eerst horen, hebben misschien associaties met iets exotisch en ver weg. En dit is een heerlijke saus gemaakt van granaatappelpitjes. Het kan thuis worden gemaakt, dit vereist geen speciale apparatuur en zeldzame producten.
Narsharab heeft een dikke textuur en een rijke smaak. Het dankt zijn naam aan de Turkse wijn "Nar Shar". Het is erg populair in oosterse landen, waar het voor bijna alle gerechten wordt gebruikt.
Recept
Volgens het klassieke recept wordt deze saus gemaakt van de vruchten van een in het wild groeiende granaatappelboom, maar je kunt een gewone granaatappel kopen en de juiste smaak geven met behulp van kruiden. Voordat je narsharab gaat koken, moet je onthouden dat dit een lang en moeizaam proces is, maar zelfs delicate fijnproevers zullen deze saus waarderen.
Volgens het klassieke recept is het belangrijkste product voor het maken van de saus granaatappelkorrels. Maar ze kunnen worden vervangen door granaatappelsap, dat in glazen flessen wordt verkocht. Het is belangrijk om te onthouden dat nectar uit een tetrapack hier niet geschikt voor is!
Om 1 liter saus te maken heb je nodig:
- 4 kg granen;
- suiker;
- zout;
- kruid.
Specerijen worden naar smaak gekozen; ze geven de saus een bijzondere subtiliteit en aroma. Dit kunnen koriander, basilicum, kaneel, piment, kruidnagel, gedroogde kruiden en nootmuskaat zijn. U hoeft de smaakmakers niet te begrijpen, maar voeg slechts 1-2 kruiden toe. Een essentieel ingrediënt is suiker, wat de houdbaarheid van de saus met enkele weken zal verlengen. Een ander kookkenmerk is de keuze aan gerechten. De pan moet van roestvrij staal zijn, andere materialen kunnen reageren op het zuur van de granaatappel.
Om de saus te bereiden, moeten de granen in een pan worden gegoten en op laag vuur worden gezet, gekneed met een houten stamper zodat de botten wit worden. Zeef daarna de massa door kaasdoek en zet opnieuw ongeveer 2 uur op het vuur, zodat de massa 1,5-2 keer afneemt. Om er zeker van te zijn dat het klaar is, moet je een lepel saus afkoelen en de consistentie zien. Als het dik is, zoals vloeibare zure room, dan is de dressing klaar. Zo niet, dan moet de massa nog gekookt worden. Kruiden en suiker worden 10-15 minuten voordat het vuur wordt uitgeschakeld toegevoegd en zout wordt alleen aan de gekoelde narsharab toegevoegd.
Kooktoepassingen
In oosterse landen wordt narsharab aan bijna alle gerechten toegevoegd. Het kan worden gebruikt als marinade, als smaakmaker voor samsa en pasteitjes, en kan worden gegoten over kant-en-klare kip-, vlees- en visgerechten.
In Azerbeidzjan is het gebruikelijk om matnakash, vers brood, in granaatappelsaus te dopen en rundvlees en lamsvlees ermee te kruiden. Narsharab wordt ook in Turkije bereid, maar er worden geen zout en specerijen aan toegevoegd. Turken kleden zeevruchten, vis en salades aan met saus. De exotische saus kan als marinade gebruikt worden. Het vlees wordt erg sappig en zacht en de afgewerkte kebab wordt verkregen met een pittige toon.
Ondanks de ongewone smaak en het smakelijke uiterlijk van narsharab, moet je het niet misbruiken. Er zitten veel zuren in de saus die de maag irriteren en het tandglazuur aantasten, dus het is beter om granaatappeldressing met mate te eten.
Niemand kan weerstaan aan vleesgerechten gekleed met granaatappelsaus. Maar toch zullen mensen met een maagzweer, pancreatitis, gastritis en darmaandoeningen zo'n gerecht moeten opgeven. Het is beter om af te zien van narsharab tijdens zwangerschap en borstvoeding.
