Elk land ter wereld heeft lekkernijen die zeker het proberen waard zijn. In Rusland zijn dat knoedels en vinaigrette, in Frankrijk - croissants en foie gras, in Thailand - exotisch fruit vol vitamines. Maar er zijn zulke specifieke gerechten en producten dat je ze met de grootste zorg moet proberen. In Frankrijk is er bijvoorbeeld een kaas die naar sokken ruikt. In Thailand is durian zo'n specifieke delicatesse.
Durian ziet er behoorlijk angstaanjagend uit: de vrucht is groot (hij kan tot 10 kilogram wegen), de schil is groenbruin van kleur met grote doornen, wat het transport van durian enorm kan bemoeilijken.
Op internet vind je een groot aantal recensies en artikelen over deze tropische vreemdeling, en elke auteur van een recensie of artikel merkt een specifieke, ronduit misselijkmakende geur van deze vrucht op. Iemand zegt dat het naar bedorven haring ruikt, voor iemand wordt de geur geassocieerd met de geur van rotte eieren. De geur is ook ongelooflijk hardnekkig. Hierdoor kan durian niet naar hotels in Thailand worden vervoerd, anders kunt u een boete krijgen. Om dezelfde reden kun je durian niet vinden in Europese en Russische winkels. Export buiten Thailand door individuele toeristen is ook verboden, anders riskeert u een vrij hoge boete.
Ondanks de misselijkmakende geur vieren Thais de goddelijke smaak van durian, die doet denken aan delicate vanillecrème. Mensen die durian hebben geprobeerd, adviseren je om het met een lepel te eten, maar in geen geval met je handen, anders zal de hierboven beschreven geur je heel, heel lang achtervolgen.
Er moet ook worden opgemerkt dat durian, zoals alle exotische vruchten, allergieën kan veroorzaken. Ben je gevoelig voor allergische reacties, dan is het raadzaam om vooraf na te gaan of je allergisch bent voor het vruchtvlees van deze vrucht met een specifieke geur en koninklijke smaak.
