De kopervoorraden van het lichaam variëren van 75 tot 150 mg. Ze worden snel geconsumeerd als "bouwmateriaal" voor spieren, botten, hersenen, hart, lever, haar. Koper versterkt het zenuwstelsel en het immuunsysteem. Daarom moeten deze voorraden dagelijks worden aangevuld. Vooral zwangere vrouwen, moeders die borstvoeding geven, kinderen.
Door de overmaat aan koper wordt de eiwitstofwisseling verstoord, cellen verouderen sneller. Maar vaker hebben mensen een tekort. Het zenuwstelsel is het eerste dat lijdt. Een persoon wordt sneller moe, wordt prikkelbaar. Er treedt spierzwakte op. De hormonale achtergrond verandert.
Bloedarmoede ontwikkelt zich geleidelijk. De immuniteit verzwakt. De reproductie van botweefselcellen wordt geremd. Omdat haar veel koper nodig heeft, verandert de tint, wordt het dof en begint het zelfs uit te vallen.
Volgens de WHO-aanbeveling moet de inname van koper voor een volwassene minimaal 1,5 mg per dag zijn.
Dit mineraal is te vinden in een verscheidenheid aan voedingsmiddelen, zowel dierlijk als plantaardig. Er is heel weinig van in rundvlees, lam, varkensvlees. Er zit bijna geen koper in visfilets (met uitzondering van zalm en zeevruchten zoals inktvis en garnalen). Maar aan de andere kant zijn de enorme reserves verborgen in één enkel orgaan van dieren: de lever.
De absolute "koper" -kampioen onder alle voedingsproducten is kabeljauwlever: de portie van 100 gram bevat 12,5 mg van dit micro-element. Iets minder - in de lever van koolvis: 10 mg.
In runder- en varkenslever is koper drie keer minder. Maar toch veel: minimaal 3,7 mg in een stuk of gehakt van honderd gram. Maar de lever van welk pluimvee dan ook is totaal niet competitief: het bevat tien keer minder koper.
Het is echter niet alleen belangrijk hoe rijk aan micronutriënten de voedingsmiddelen zijn, maar ook hoe ze worden opgenomen. Uit dierlijk voedsel wordt koper (net als andere mineralen, vitamines) moeilijk opgenomen, slechts 10%. Stel je voor hoeveel je nodig hebt om te eten, laten we zeggen, dezelfde lever, en elke dag!
Daarom moeten kruidenproducten worden beschouwd als de belangrijkste leverancier van dit sporenelement. Alleen zij kunnen ons echt van de nodige koperreserves voorzien. Spinazie loopt hier voorop, evenals komkommers, echter niet van alle rassen: 7-8,4 mg per 100 g groente.
In andere planten is koper veel minder. Maar toch wordt het gevonden in rauwe wortelen, kool van alle soorten, inclusief zeekool, in alle soorten groenten, paprika, bieten, radijs, verse peulvruchten, aardappelen.
Als fruit en bessen zoet zijn, bevatten ze ook koper. Meer ervan in abrikozen, peren, appels, kruisbessen. De concentratie van koper in aalbessen en aardbeien is vrij hoog. Dit sporenelement zit ook in bananen, citrusvruchten, dadels, gedroogde abrikozen, rozijnen en pruimen.
Kopertekort in het lichaam begint zich te ontwikkelen wanneer dit sporenelement gedurende meer dan twee tot drie weken wordt toegediend in een hoeveelheid van minder dan 1 mg per dag.
In hazelnoten, zonnebloempitten en rozenbottels zit ongeveer de helft zoveel koper als in runder- of varkenslever: ongeveer 1,8 mg. Maar gezien de verteerbaarheid is dit veel. Maar in walnoten en pistachenoten is koper bijna vier keer minder dan in hazelnoten, zonnebloemen en rozenbottels.
Het wordt ook aan het lichaam geleverd met gierst, havermout, boekweit, rijstepap, brood, pasta gemaakt van harde tarwe. Ook al zit er niet veel van in deze producten, we eten ze steeds vaker.
Cacao en gist springen eruit op de lijst van producten. Cacao is zeer rijk aan koper: 4, 3 mg per 100 g poeder, dus je moet van deze gezonde drank houden. Daarnaast is het ook rijk aan magnesium, wat zo nodig is voor de hartspier.
In gist is koper iets minder: ongeveer 3,2 mg in een verpakking van honderd gram. Natuurlijk eet niemand rauwe gist, maar gebakken goederen behouden dit sporenelement. Daarnaast zijn farmaceutische gisttabletten een zeer nuttig voedingssupplement.
